”ဒါနဲ႔ခင္ဗ်ား ဘဝကလည္း ခပ္ဆန္းဆန္းပဲမဟုတ္လား၊ခင္ဗ်ားက
လူဝင္စားဆုိ ကိုသက္ခိုင္"
”ၾကံဖန္စဥ္းစားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ အရင္ဘဝကလည္း
သက္ခိုင္ ၊အခုဘဝလည္း သက္ခိုင္ ဆုိသလို ျဖစ္ေနတာ ေတာ့အမွန္ပဲ၊ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ကုိယ္တုိင္ေတာ့
တယ္ျပီး အယံုအၾကည္မရွိလွဘူးဗ်၊ ထူးျခားတာကေတာ့ ဂရိတ္ဒႆနိကေဗဒနဲ႔ သခၤ်ာေဗဒပညာရွင္ ပုိက္သဂုိရပ္(Pythagoras)
လုိ ပုဂၢိဳလ္ကေတာင္ သူဟာ တခ်ိန္ က အယ္သာလီဒီး(Aethalides)
ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ေနာက္တဘဝမွာ ယူေဖာ္ဘတ္(Euphorbus) ျဖစ္ျပန္ျပီး ထရိုင္းျမိဳ႔ကုိ ရန္သူေတြ
ဝိုင္းမိတုန္းက မင္လာအတ္(Menelaus) ေၾကာင့္ သူဒဏ္ရာရျပီး ကြယ္လြန္ခဲ့ရတယ္ လို႔ မၾကာခဏေျပာေလ့ရွိသတဲ့ဗ်ာ။လူဝင္စားဆုိတဲ့ျပႆနာနဲ႔
ပတ္သက္ျပီး တကမၻာလံုးက ပညာရွင္ ေတာ္ေတာ္မ်ား စူးစမ္းေလ့လာခဲ့ၾကတာေတာ့ အမွန္ပဲ”
”လုပ္ပါအံုးဗ် ဘယ္လုိေတြမ်ားေလ့လာခဲ့ၾကပါလိမ့္”
”ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ရဲ့ ကံႏွင့္တမလြန္ဘဝဆုိတဲ့
စာအုပ္မွာ ဆရာေတာ္က ကံနဲ႔တမလြန္ဘဝတရားကုိ ေဟာ ၾကားရင္း ေဒါက္တာစတီဗင္ဆင္ရဲ့ Twenty
cases Suggestive of Reincarnation ဆုိတဲ့စာအုပ္ကုိ ညြန္းျပီး လူဝင္စားကိစၥကို ေဖာ္ျပထားေလရဲ့၊
ဘရာဇီးႏိုင္ငံက ေပါလုိ(Paulo) ဆုိတဲ့ ကေလးဟာ အရင္ဘဝတုန္းက သူဟာ အယ္မီလီယာဆုိတဲ့နာမည္နဲ႔
မိန္းခေလးျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ေျပာသတဲ့ဗ်၊ သူ႔မိဘမ်ားမွာ ကေလးဆယ့္သံုး ေယာက္ ရွိတဲ့အနက္
အယ္မီလီယာက ဒုတိယကေလးတဲ့၊ သူက မိန္းမဘဝကုိ မႏွစ္ျမိဳ႔ဘူး၊ ရြံ႔မုန္းသတဲ့၊ သူက ေယာက္်ားေလးပဲ
ျဖစ္ခ်င္တယ္၊ သူ႔ဘဝမွာ မေပ်ာ္တာေၾကာင့္ သူေသခ်င္တယ္၊ ေသျပီးေတာ့လည္း သူ႔မိခင္ဝမ္းမွာပဲ
ေယာက္်ားေလးအျဖစ္နဲ႔ ျပန္ဝင္စားခ်င္တာေၾကာင့္ ငါေသရင္ ေယာက္်ားေလးျဖစ္မယ္ လုိ႔ ခဏခဏေျပာေလ့ရွိသတဲ့ဗ်”
”ဒါနဲ႔ အသက္ ၁၉ ႏွစ္အရြယ္မွာ အဆိပ္ေသာက္ျပီး
ေသေၾကာင္းၾကံခဲ့တယ္၊ ပထမအၾကိမ္မွာ လူၾကီးေတြ အသိေစာလုိ႔ ႏြားႏို႔ေတြ ဖိတုိ္က္တာေၾကာင့္
မေသခဲ့ေပမဲ့ ဒုတိယအၾကိမ္မွာ ဆုိင္ယန္ႏိုက္ဆုိတဲ့ အဆိပ္ကုိ ေသာက္ျပန္တာေၾကာင့္ ၁၉၆၂ခုႏွစ္
ႏုိဝင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ သူေသသြားခဲ့သတဲ့ဗ်၊သူေသျပီး တႏွစ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ အခ်ိန္မွာ သူ႔မိခင္
အီဒါေလာရင့္ဟာ ေယာက္်ားေလး တစ္ေယာက္ထပ္ေမြးတယ္၊ အဲဒီကေလး ကုိ ေပါလုိလုိ႔နာမည္ေပးတယ္၊
အဲဒီကေလးရဲ့ အမူအရာ စိတ္ေနစိတ္ထားေတြဟာ ေယာက္်ားေလးနဲ႔ မတူ ဘူးဆုိပဲ၊ ေယာက္်ားေလးအဝတ္
မဝတ္ဘူး။ မိန္းကေလးအဝတ္ေတြပဲ ဝတ္တယ္။ ငါက မိန္းကေလးလုိ႔လည္း ေျပာသတဲ့၊ အယ္မီလီယာလုိပဲ
အပ္ခ်ဳပ္စက္ကုိ အရမ္းစိတ္ဝင္စားတယ္၊ႏွစ္သက္တယ္။ အသက္ေလးႏွစ္ အရြယ္မွာ အယ္မီလီယာရဲ့
စကတ္တထည္ကုိ ဖ်က္ျပီး ေဘာင္းဘီခ်ဳပ္ေပးေတာ့ ေပါလုိက အရမ္းသေဘာ က်သတဲ့ဗ်ာ၊ အဲဒီအခ်ိန္က
စျပီး ေပၚလုိဟာ ေဘာင္းဘီပဲ ဝတ္ေတာ့တယ္၊ သူ စက္ခ်ဳပ္ကၽြမ္းက်င္တာကုိလဲ လူၾကီးေတြ တအံ့တၾသ
ေတြ႔ရွိၾကရသတဲ့၊ ဘယ္သူသင္ေပးသလဲ ေမးေတာ့ ငါက တတ္ျပီးသားလုိ႔ ေျဖတယ္၊ ေနာက္က်မွ ဒုိနာအယ္လီနာ
သင္ေပးတယ္လုိ႔ ေျပာသတဲ့၊ အမွန္က ဒုိနာအယ္လီနာဟာ ေပါလုိကုိ စက္ခ်ဳပ္ သင္မေပးဖူးဘူး၊
သူသင္ခဲ့တာက ေသသြားတဲ့ အယ္မီလီယာကုိပဲ။ ဒီလုိနဲ႔ ေပါလိုဟာ အယ္မီလီယာဝင္စားတဲ့ လူဝင္စားျဖစ္ေၾကာင္း တစ္စတစ္စ ပုိသိလာၾကသတဲ့ဗ်ာ”
”အင္း အေတာ္ကုိ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့
အျဖစ္ပါလား”
”ဒါတင္မကေသးဘူးဗ်၊ လူတေယာက္ဟာ သူစိတ္ညြတ္ရာ
လိုလားေတာင့္တရာမွာ ဘဝသစ္ျဖစ္ရတဲ့ ေနာက္ ထပ္ ျဖစ္ရပ္နမူနာတခုကုိ ေဒါက္တာစတီဗင္ဆင္ ရဲ့
စာအုပ္မွာပဲ ေတြ႔ရေသးတယ္လို႔ ဆရာေတာ္က ဆက္ ေဟာေသးတယ္”
”ဒါဆုိလည္း ဆက္ပါအံုးဗ်”
”အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု အလာစကာျပည္နယ္မွာ
တံငါလုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးၾကတဲ့ တလင္းဂ်စ္ လူမ်ဳိး မစၥတာ ဝီလ်ံေဂ်ာ့ဆုိတဲ့ အဖုိးၾကီးဟာ
သူ႔နယ္မွာ ထင္ရွားသူတေယာက္ျဖစ္သတဲ့။ သူမေသခင္က သူခ်စ္တဲ့ သူ႔သား ရယ္ဂ်ီနယ္ေဂ်ာ့ကုိ
”ငါေသရင္ ျပန္လာျပီး မင့္သားျဖစ္မယ္၊ ငါ့ကိုယ္က အမွတ္အသားေတြ မင္းတုိ႔ ေတြ႔ရင္ ငါ့ကုိ
မွတ္မိေရာေပါ့” လုိ႔ သံုးေလးၾကိမ္ေျပာသတဲ့၊ တခါေတာ့ သူ႔သားကုိ သူ႔ေရႊလက္ပတ္နာရီခၽြတ္
ေပးျပီး ”ေရာ့၊ သိမ္းထား၊ ငါျပန္လာမယ္၊ မင့္သားျဖစ္မယ္၊ အဲဒီအခါက် ဒီနာရီက ငါ့ဖုိ႔”
လုိ႔ ေျပာသတဲ့။ သူ႔သားက အဲဒီနာရီကုိ သူ႔မိန္းမ ဆူဇန္ေဂ်ာ့ကုိေပးရင္း သူ႔အေဖေျပာတဲ့
စကားကုိလည္း ေျပာျပလုိက္တယ္။ ဆူဇန္ဟာနာရီကုိ သူ႔လက္ဝတ္လက္စားေသတၱာထဲ ထည့္ျပီး ေသခ်ာသိမ္းထားခဲ့သတဲ့”
”အဲဒီနာရီေပးျပီး မၾကာခင္ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္ၾသဂုတ္လ
ေစာေစာပိုင္းမွာ အဘိုးၾကီး ကြယ္လြန္သြားတယ္၊ ေနာက္ ကုိးလေလာက္အၾကာ ၁၉၅၀ ခုႏွစ္ေမလ ၅
ရက္ေန႔မွာ သူ႔ေခၽြးမဆူဇန္ သားေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္ေမြး ေတာ့ ကေလးရဲ့ဘယ္ဘက္ပုခံုးနဲ႔ တံေတာင္ဆစ္ ေအာက္နားမွာ မွဲ႔တလံုးစီ ပါလာသတဲ့ဗ်၊
သူ႔အဖုိး ဝီလ်ံ ေဂ်ာ့ရဲ့ မွဲ႔ရွိတဲ့ေနရာေတြနဲ႔ တထပ္တည္းပဲတဲ့။ သံုးႏွစ္သားက်မွ စကားေျပာတယ္၊
ကေလးရဲ့အမူအရာ အေျပာအဆုိ ၾကိဳက္တာ မၾကိဳက္တာကအစ သူ႔အဖုိးနဲ႔ ထပ္တူျဖစ္ေနသတဲ့။ ကေလးငါးႏွစ္သား
အရြယ္ ေရာက္ေတာ့ တေန႔မွာ သူ႔အေမက ကိစၥရွိလို႔ သူ႔လက္ဝတ္လက္စားေသတၱာေလးကုိ ဖြင့္ေနတုန္းမွာ ကေလးက ကစားေနရာကေန ရုတ္တရက္ေရာက္လာျပီး
ခ်က္ခ်င္း ေရႊနာရီကုိ ေကာက္ယူတယ္၊ ျပီးေတာ့ ” ဒါငါ့နာရီ ” လို႔ ေျပာရင္း နာရီကုိ ဇြတ္ယူထားလုိ႔
ေခ်ာ့ေမာ့ျပီး ျပန္ေတာင္းထားရသတဲ့။ ေနာက္ မၾကာမၾကာ ဆုိသလုိ ငါ့နာရီ ငါ့ကုိ ျပန္ေပးလို႔
ေတာင္းေနတတ္တာေၾကာင့္ အဲဒီကေလးကုိ အဖုိးၾကီးဝင္စားတဲ့ ကေလးပဲ လုိ႕ သတ္မွတ္ျပီး ကေလးကုိ
ဝီလ်ံေဂ်ာ့ လုိ႔ပဲ သူ႔အရင္နာမည္ ျပန္မွည့္လုိက္ၾကသတဲ့ဗ်ာ”
”အင္း ခင္ဗ်ားေျပာသလုိ ဆုိရင္ျဖင့္
လူေတြရဲ့ ဘဝကူးေျပာင္းပံုဟာ စိတ္ဝင္စားဖုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတာပဲ၊ ဒါနဲ႔ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔
က်မ္းဂန္ေတြမွာေကာ ဘယ္လုိ အဆုိရွိသတုန္းဗ်ာ”
”ေအာင္မေလး ထူးထူးဆန္းဆန္း ခင္ဗ်ားက
က်မ္းဂန္ေတြကုိ စိတ္ဝင္စားေနပါေရာ့လား။ ဒီကိစၥကုိ အေသးစိတ္ နားလည္ေအာင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားကုိယ္တုိင္
က်မ္းဂန္စာေပေတြကုိ ရွာေဖြဖတ္ရွဳတာ အေကာင္းဆံုး ပါပဲ၊ အတုိခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ဘဝတခုခ်ဳပ္ျငိမ္းတဲ့အခါ
ရုပ္ေကာနာမ္ပါ ပ်က္စီးသြားေပမဲ့ နာမ္သတၱိရဲ့ အရွိန္ဟာ ဘဝသစ္မွာ သက္ေရာက္မွဳရွိရာက ေရွးဘဝေနာက္ဘဝဆုိတာေတြ
ျဖစ္လာရတာပါပဲ။ ဒီေနရာမွာ ဘဝေဟာင္းရဲ့ အတၱဝိဥာည္ဟာ အေကာင္အထည္လုိက္ၾကီး ကူးေျပာင္းသြားတာ
မဟုတ္ဘူးဆုိတာေတာ့ သတိၾကီးၾကီးခ်ပ္ရပါလိမ့္မယ္။ ဘဝေဟာင္းက အာနိသင္ေလးေတြဟာ ေစတနာလုိ႔ေခၚတဲ့
ကံအျဖစ္က်န္ ခဲ့ျပီး အဲဒီကံနဲ႔၊ ခႏၶာဒုကၡမသိမွဳ အဝိဇၨာ၊ ခႏၶာအသစ္လိုခ်င္မွဳ တဏွာ ဆုိတဲ့
အေၾကာင္းသံုးပါးေပါင္းစပ္ျပီး ဘဝသစ္ျဖစ္ေအာင္ ဖန္တီးလုိက္ၾကတာပါပဲ။ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ့ ဋီကာေက်ာ္က်မ္းမွာ ဘ၀သစ္ ၿဖစ္ပံုကိုဥပမာသံုးမ်ိဳးေပးထားတယ္”
”မီးတိုင္ ဥပမာ
ဖေယာင္းတိုင္တစ္တိုင္ မီးထြန္းထားတယ္။
ေနာက္တစ္တိုင္ထြန္းခ်င္တဲ့အခါ ပထမအတုိင္ ကေန မီးကူးယူလိုက္တယ္။ ဒီေနရာမွာ
စဥ္းစားရမွာက ဒုတိယအတုိင္မွာ ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့မီးဟာ ပထမအတုိင္ က ကူးလာတဲ့မီးေတြလား။
ဒုတိယအတုိင္က ဖေယာင္းသားကို ေလာင္ေနတဲ့မီးေတြ လားဆို တာပဲ။
တကယ့္အမွန္က ပထမဖေယာင္းတိုင္က မီးေတြဟာ
ဒုတိယဖေယာင္းတုိင္ကို ကူးမလာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပထမဖေယာင္းတုိင္က
မိးနဲ႔ကင္းၿပီးေတာ့လည္း ဒုတိယဖေယာင္းတုိင္ မီးမေတာက္ႏိုင္ပါဘူး။ထုိ႔အတူ ေက်ာင္းဒကာ
အနာထပိဏ္ဘ၀က ရုပ္နာမ္တရားေတြဟာ နတ္ၿပည္ကို တစ္ခုမွကူးမလာပါဘူး။ ဒါေပမယ့္
ေက်ာင္းဒကာအနာထပိဏ္နဲ႔ကင္းၿပီးေတာ့လည္း နတ္ၿပည့္မွာ နတ္သားလာမၿဖစ္လာပါဘူး။
အေၾကာင္း အက်ိဳးဆက္သြယ္မႈေလာက္ပဲရွိတယ္လို႔ ယူရမွာေပါ့”
”တံဆိပ္တံုး ဥပမာ
တံဆိပ္တံုးနဲ႔ ဥပမာေပးၾကဦးစို႔။
ဒီသကၤန္းေခါက္ကို ၾကည့္လိုက္ပါ။ သကၤန္းသားေပၚမွာ ဂဠဳန္တံဆိပ္ထင္ေနတယ္။
သံၿပားထူထူမွာ ဂဠဳန္တံဆိပ္ထြင္း အပူေပးၿပီး သကၤန္ေခါက္ေပၚဖိခ်လိုက္တာနဲ႔
ဂဠဳန္တံဆိပ္ ထင္သြားတာပါပဲ။ ဒီလုိထင္တဲ့ေနရာမွာ သကၤန္းမွာထင္ေနတဲ့ ဂဠဳန္ရုပ္ဟာ
သံၿပားက ဂဠဳန္ရုပ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သံၿပားကဂဠဳန္ရုပ္နဲ႔ကင္းၿပီးေတာ့လည္း
မထင္ႏိုင္ပါဘူး။
ထို႔အတူ နတ္ၿပည္က နတ္သားဘ၀ဟာ လူ႔ၿပည္က
ေက်ာင္းဒကာအနာထပိဏ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ရုပ္သစ္နာမ္ သစ္ထပ္ၿဖစ္တာပါ။ ဒါေပမယ့္လူ႔ၿပည္က
အနာထပိဏ္နဲ႔ကင္းၿပီးေတာ့ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး”
”ပဲ့တင္သံ ဥပမာ
ပဲတင္သံဥပမာကေတာ့ လိုဏ္ဂူၾကီးထဲမွာ ေဟးကနဲတစ္ခ်က္ေအာ္လိုက္ရင္ ပထမအသံက လိုဏ္ဂူနံရံကို ရိုက္ ၿပီး ေဟး ေဟး ဆိုတဲ့ ဒုတိယ တတိယပဲ့တင္သံမ်ား ေပၚလာပါတယ္။ ဒုတိယ တတိယပဲ့တင္သံမ်ားဟာ ပထမေအာ္လိုက္တဲ့အသံမဟုတ္ပါဘူး။ အသစ္ထပ္ၿဖစ္တာပါ။ ဒါေပမယ့္ ပထမေအာ္သံနဲ႔လည္း ကင္းၿပီး မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။အေၾကာင္းအက်ိဳးဆက္စပ္မႈကေတာ့ ရွိေနပါတယ္”
အဲဒါက လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးေပးတဲ့
ဥပမာေတြဗ်၊ ဒီသေဘာကုိပဲ ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ဘုရားက သံ လုိက္နဲ႔
ဥပမာေပးထားေသးတယ္၊တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ဆုိရမလား ၊
ကံရဲ့သတိၱဟာ ဘဝသစ္ကုိ ကူးေျပာင္း သြားတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ့္အေတြးနဲ႔
ဆရာေတာ္ေဟာၾကားခ်က္က လာတူေနတယ္ဗ်၊ ဆရာေတာ္ ရွင္းျပပံုက ”သံလုိက္တစ္ခုအနားကုိ
သံမွဳန္ေလးေတြ အပ္စေလးေတြ ဘယ္လုိေရာက္လာသလဲ၊ သံလိုက္နဲ႔ မထိရေသးဘူး၊ သံလုိက္နဲ႔
သံုးလက္မ ေလးလက္မ အကြာမွာပဲ ရွိေသးတယ္၊ အဲဒီသံမွဳန္ေတြက သံလုိက္ကုိ ေျပးျပီး
သြားထိတယ္။ သံလုိက္ၾကီးက သံမွဳန္ေတြကုိ ေျပးကပ္ျပီး ေခၚလုိ႔လား၊ မဟုတ္ဘူး၊ ဒါျဖင့္
ဘာလဲ၊ အဲ ဒါ သံလုိက္ရဲ့ အားအရွိန္ေပါ့ တဲ့”။
ဒီေတာ့ေရွ့နာမ္တရား ပ်က္ျပီးေနာက္နာမ္တရား
ျဖစ္တယ္။ေရွ့ရုပ္တရားပ်က္ျပီးေတာ့ ေနာက္ရုပ္တရားျဖစ္ တယ္ ဆုိတာဟာ ေရွ့ရုပ္တရား
နာမ္တရားပ်က္ျခင္းအေၾကာင္း၊ မွန္တယ္။ အဲဒီ အေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ေနာက္
ရုပ္တရား
နာမ္တရား ျဖစ္ရတယ္။ ဒီေတာ့ ၾကားထဲမွာ အေၾကာင္းက
ဘာလဲလုိ႔ဆုိေတာ့ေရွ့ကပါလာတဲ့ အရွိန္ပဲ။ အဲဒီအရွိန္ေၾကာင့္ ေရွ့ကပ်က္ရင္
ေနာက္ကအသစ္ျဖစ္တာပဲတဲ့ဗ်”
”ခင္ဗ်ားရွင္းျပလုိ႔သာ
နားေထာင္ေနရတယ္၊က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ သိပ္ရွင္းလွတယ္ မဟုတ္ဘူးဗ်ာ”
” သိပ္မွန္တာေပါ့ဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားရဲ့
အာရံုနဲ႔ေလ့လာလုိက္စားမွဳဟာ ဒီအေၾကာင္းအရာရဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ရွိ မေနတာေၾကာင့္
ခင္ဗ်ား နားမရွင္းတာပါ၊ နားလည္ပါတယ္ေျပာရင္လည္း ခင္ဗ်ား လိမ္တာပဲ ျဖစ္မယ္၊ သုိ႔ေပ
မဲ့ ခင္ဗ်ားကုိယ္တုိင္ ေလ့က်င့္အားထုတ္တဲ့အခါ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြကုိ ခင္ဗ်ားနားလည္လာပါလိမ့္မယ္၊
ခင္ဗ်ား နားမလည္ဘူးဆုိလုိ႔ က်ေနာ္နဲ႔မုိးကုတ္တရားေတာ္ ေရစက္ဆံုပံုေလး
ေျပးသတိရမိေသးတယ္”
”ခင္ဗ်ား ေတာ္ေတာ္လည္တဲ့သူပဲဗ်ာ၊
လက္စသတ္ေတာ့ မုိးကုတ္တရားအေၾကာင္း ေျပာခ်င္တာနဲ႔ က်ေနာ့္ ကုိ အထူးအဆန္းေတြနဲ႔
မွ်ားေခၚေနတာကုိး”
”ဟား ခင္ဗ်ားအတြက္ အက်ဳိးမယုတ္ပါဘူးဗ်ာ ၊
ေနလည္းပူေနတုန္းမုိ႔ စကားဆက္လုိက္ၾကရေအာင္”
ကြင္းျပင္ဆီမွ တုိက္ခတ္လာေသာ ေလပူသည္
ထူထပ္ေသာ ငွက္ေပ်ာပင္အုပ္ကုိ ျဖတ္သန္းတုိးဝင္လ်က္ရွိ၏။ က်ေနာ္တုိ႔ထံေရာက္လာေသာ
ေလသည္ညွင္းသက္လ်က္ရွိသည္။ ထုိင္ေနသာကြပ္ပ်စ္သည္ အေဆာက္အဦ ႏွင့္
ကပ္လ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ က်ေနာ္က နံရံကုိ ေက်ာမီွလ်က္၊ ကုိသက္ခိုင္ကား
ကြပ္ပ်စ္အလယ္တြင္ထုိင္ ရင္း ခပ္ေဝးေဝးကြင္းျပင္ဆီသုိ႔
ေမွ်ာ္ၾကည့္ကာ သူ႔စကားရွည္ၾကီးကုိ အစပ်ဳိးေလ၏။
”က်ေနာ္ေသမွာေႀကာက္တာ ဒါပထမဆံုး မဟုတ္ဘူးဗ်။ အစစအရာရာ
အဆင္ေျပေနတဲ႔ အခ်ိန္တုန္းက လည္း က်ေနာ္ေသမွာ ေႀကာက္ဘူးေသးတယ္။ဘယ္က ဘယ္လုိ
စျပီးခံစားမိမွန္း မမွတ္မိေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ အားလံုး ေခ်ာေမြ႔အဆင္ေျပျပီး
လက္ဖ်ားေငြသီးေနတဲ့အခ်ိန္ ေသမွာေႀကာက္တဲ့ စိတ္ဝင္လာတယ္။လာတာမွ ဘာေရာဂါမွ မရွိပဲ
ေန႔ေသမလား။ညေသမလား ေႀကာက္ေနတဲ့စိတ္။ ဇနီးလုပ္သူကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း
အရက္အေသာက္မ်ားျပီးနည္းနည္း ေႀကာင္တယ္ ထင္ေနတာ။ က်ေနာ္က သူ႔ကို ေသမွာေႀကာက္လို္က္ တာကြာလုိ႔
ခဏခဏ ထုတ္ညည္းေနတာကိုး။ က်ေနာ္ကလည္း ဒုကၡေရာက္လုိ႔ ေသမွာ ေႀကာက္တာ မဟုတ္ဘူး၊
ေသရမွာကို ေတြးေတြးျပီး ေႀကာက္တာ ။
ဒါနဲ႔စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ မိတ္ေဆြ တခ်ဳိ႔ဆီသြားလည္ပတ္ရာက
ဗုိလ္မွဴးေဇာ္လင္းဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြက ဒါမ်ား ဗ်ာ ။ခင္ဗ်ားမိုးကုတ္ ဆရာေတာ္ရဲ့တရားကို
သြားနာလိုက္ ။ေတာ္ေတာ္အက်ဳိးရွိမယ္တဲ့။ ေနအံုး၊ သူလည္း တရားပြဲဆီသာ လမ္းညႊန္တာ
သူနဲ႔က်ေနာ္က ကာလူးခ်ဖက္ဗ်။ပြဲေပါင္း မ်ားစြာႏႊဲဖူးတယ္။ ေအာ္ ကာလူးဆို တာ အရက္ကို
ေျပာတာ။
က်ေနာ္လည္း ဟုတ္လုိဟုတ္ျငား ေသမွာ ေႀကာက္တဲ့ေရာဂါ သက္သာလို
သက္သာျငား ေရႊတိ ဂံုေစတီ အေရွ႔ဖက္မုဒ္က အေကာက္ခြန္ဓမၼာရံု မွာလုပ္ေနတဲ့ တရားပြဲဆီ
ေရာက္သြားတယ္။ တရားေဟာတဲ့ ဘုန္းႀကီး က မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ တပည့္ဗ်။
ပရိသတ္ကေတာ့ ဓမၼာရံုအျပည့္ပဲ ။ က်ေနာ္က မိုးကုတ္တရားကုိ နာလည္းမနာဖူးဘူး။ ႀကားလည္း
မႀကားဖူးေတာ့ တရားလည္း စေဟာေရာ ဒုကၡေရာက္ေတာ့တာပဲ။
မိုးကုတ္တရားက စက္ဝိုင္းႀကီးနဲ႔ ေဟာသူနာသူ အေမးအေျဖနဲ႔ကိုး။နကန္းတလံုးမွ
မသိတဲ့ က်ေနာ့္မေတာ့ ဘာေမးမွန္းမသိ ေယာင္ခ်ာခ်ာနဲ႔ဗ်ာ။ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္က လြယ္လြယ္
လက္ေလွ်ာ့တတ္တဲ့ ဥာည္မရွိေတာ့ ငါလည္း
ေမးခြန္း နားေထာင္ျပီး ျပန္ေျဖရင္ ရ ရမယ္ဆိုျပီး ေသခ်ာ နား ေထာင္တယ္။ေသခ်ာနားေထာင္ေလ
ပိုဆိုးေလပဲဗ်။ ႀကည့္ေလ။ တရားေဟာတဲ့ ဘုန္းႀကီးက စက္ဝိုင္းႀကီးကုိ ေထာက္လုိက္၊
ေမးလုိက္။ ရုပ္နာမ္ ဘယ္ႏွစ္ပါးလဲဆိုေတာ့ သာမန္ အရပ္သူ မိန္းမ တရားနာ ပရိသတ္က
ႏွစ္ပါး ပါဘုရားတဲ့ ။က်ေနာ္က စဥ္းစား တယ္ ။အဲဒီ ႏွစ္ပါးဆိုတာ ဘယ္ဟာ ဘာလိမ့္ေပါ့။
ေနာက္ခႏၶာ ဘယ္ႏွစ္ပါးလဲ ဆိုေတာ့ ငါးပါးပါဘုရား တဲ့။အမယ္၊ တသံတည္း ထြက္ေန ႀကတာဗ်။သူတို
့အားလံုး ႀကိဳသိထားႀက တယ္ထင္ပါ့ ဗ်ာ။
က်ဳေနာ့္မလည္း ႏွစ္ပါးေတာင္ အစရွာမရေသးတာ ငါးပါးဆုိေတာ့ ပိုဆိုးေတာ့တာေပါ့။
က်ေနာ္ တနာရီ ေလာက္ နာေနတဲ့အခ်ိန္ ဒုကၡႀကီးလိုက္တာဗ်ာ။ကုန္ခဲလုိက္တဲ့ အခ်ိန္ ။တရားလည္းဆံုး
ေရာ ဦးေဇာ္လင္းးက လာေခၚျပီး တရားေဟာဘုန္းႀကီးနဲ႔ ေတြ႔ေပးတာေတာင္ က်ေနာ့္ စိတ္က မပါေတာ့ဘူး။
ေနာက္အရက္ ေသာက္တဲ့ဘက္ ျပန္လွည့္ျပီး ေသမွာေႀကာက္တဲ့ ဒုကၡလည္း ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္
ျဖစ္သြားတယ္။ သို႔ေသာ္ အဲဒီေန႔က က်ေနာ္ဟာ ဒုကၡရဲ့အစကိုေတြ႔ခဲ့ တာဗ်။ က်ေနာ္က နားမလည္ခဲ့လို ့။ဒုကၡေတာင္ မကပါဘူးဗ်ာ။
ပါတ္သက္ရာ၊ ပါတ္သက္ ေႀကာင္းေတြပါ ပါေသး။ဘယ္ဟာလည္း ဒုကၡဟုတ္လား။ တရားေဟာတဲ့
ဘုန္းႀကီးေဘးမွာ ေထာင္ထားတာ ဒုကၡ ေပါင္းစံုကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ စက္ဝိုင္းႀကီးဗ်။
အဲဒီစက္ဝိုင္းႀကီးက က်ေနာ္တို႔ ခႏၶာကိုယ္ေတြ ဘဝေပါင္းမ်ားစြာမွာ
အဆက္မျပတ္လည္ေန တာကို ေျခရာ ေကာက္ထားတာဗ်။ဘုရားေဟာတဲ့ သေဘာကို မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးက
စက္ဝိုင္းႀကီး တစ္ခုတည္းမွာ ထည့္ျပီး ဆက္စပ္ျပထားတာ။ ဘုရားကေတာ့ ဒီစက္ဝိုင္းကို
ဘယ္ဆြဲခဲ့မလဲဗ်။ဆရာေတာ္ႀကီးက စာေတြ႔ လက္ေတြ႔ ကၽြမ္းက်င္ေတာ့ က်ဳပ္တို႔လို ခပ္ဒူဒူလူမ်ဳိးေတြ
သိလြယ္ေအာင္ ထင္ပါ့။စက္ဝိုင္းႀကီး ဆြဲျပျပီး ရွင္းခဲ့ တာ။
က်ေနာ္မိုးကုတ္တရားကို ေႀကာ္ျငာေနတာ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ထူးဆန္းတာ
ရွိေသးတယ္။ ဘာတခုမွ တရားနဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ ေရေရရာရာ မသိခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ဟာ
ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္လို႔ မႀကာခင္ ဘယ္ တရားစာဖတ္ဖတ္ ၊ဘယ္အေခြနားေထာင္နားေထာင္ ခ်က္ကနဲ နားခြက္က
မီး ထေတာက္သလုိ သိသိသြားတယ္။ေျပာရင္ ယုံႏိုင္စရာ မရွိဘူး။ က်ေနာ္သိခ်င္တာ တခုခု
စြဲစြဲ လန္းလန္း ျဖစ္လာလုိ႔ စာအုပ္တအုပ္ ေကာက္လွန္လိုက္ရင္ က်ေနာ္သိခ်င္တဲ့ အေႀကာင္းက
အဲဒီစာမ်က္ႏွာမွာ တန္းတန္း ျပီး ေပၚလာတယ္ဗ်။တႀကိမ္တည္း မဟုတ္ဘူးဗ်ာ။အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ျဖစ္လာေတာ့ နတ္ေတြ သိႀကားေတြ ဖန္ဆင္းေပးေနလို႔ေတာင္ ထင္မယ္ဆို ထင္စရာေပါ့
ဗ်ာ။စက္ဝိုင္းႀကီး အေႀကာင္း ဟုတ္လား။ သူမ်ားနားလည္တာနဲ႔ က်ေနာ္နားလည္ တာ တူခ်င္မွတူမယ္ဗ်။
က်ေနာ္နား လည္တဲ့ အပုိင္းေလာက္ကို ေျပာပါရေစဗ်ာ။
မွန္တာကို မသိမွဳကေန ၊ မဟုတ္တဲ ့အားထုတ္မွဳေတြ ကိုျဖစ္ေစသတဲ့။
မဟုတ္တဲ ့အားထုတ္မွဳေတြက ။ ေနာင္ဘဝ အတြက္ ဝိညာဏ္ အသစ္
ျဖစ္ေစသတဲ့။
အဲဒီ ဝိညာဏ္ က ခႏၶာကိုယ္နဲ ့စိတ္ အစုကို ျဖစ္ေစသတဲ့။
ကိုယ္နဲ ့စိတ္အစုကေန အာရံုခံ ကိရိယာေတြ ျဖစ္လာေစ သတဲ့။
အာရံုခံ ကိရိယာေတြဟာ ။အာရံုေတြကို ေတြ ့လာေစတယ္တဲ့။
ေတြ ့လာတဲ ့အာရံုေတြဟာ ။ခံစားမွဳကို ျဖစ္ေစတယ္ တဲ့။
ခံစားမွဳေတြဟာ စြဲလန္းမွဳကို ျဖစ္လာေစတယ္တဲ့။
စြဲလန္းမွဳကေန ျပင္းထန္တဲ ့ျငိတြယ္မွဳ ျဖစ္ေစသတဲ့။
ျငိတြယ္မွဳကေန ၊ လူမွဳဘဝ တခုျဖစ္ေစသတဲ့။
လူမွဳဘဝ ေႀကာင့္ ခဏခဏ ေမြးလုိက္ေသလုိက္ျဖစ္ေစသတဲ့။
ေမြးလုိက္ေသလိုက္ အျဖစ္ေႀကာင္ ့ပူေဆြးပင္ပန္းမွဳေတြ
ျဖစ္ေစသတဲ ့။
ပူေဆြးဆင္းရဲျခင္းေတြဟာ ပါတ္သက္မွဳ၊
ရွဳပ္ယွက္ခတ္မွဳေတြျဖစ္ေစေတာ့တာပဲတဲ့။
ဒါက က်ေနာ္ႏွစ္သက္တဲ့အပုိင္းေလးကုိ ေရြးေျပာတာပါ။
သံသရာလည္ပံု၊ သံသရာျဖတ္ပံုေတြပါ ရွင္းျပထား တာမုိ႔ အခြင့္အခါသင့္တဲ့အခါ
သူေတာ္ဆည္းကပ္ ျမတ္တရားနာ ၾကည့္ေပေတာ့။
က်ေနာ့္စိတ္မွာေတာ့ က်ေနာ္ေလ့က်င့္ထားတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔
ဟတ္ေနေတာ့ အဲဒီစက္ ဝိုင္းလည္ပံုကို ရွင္း ေနတယ္။ က်ေနာ္ေျပာတဲ့ စကားအသံုးအႏွဳံးက
လိုခ်င္လိုမေပါ့ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားက မူရင္းအတိုင္းလည္း ရမယ္။ အဓိပၸါယ္ကိုလည္း
ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ဆက္စပ္ျပီး သေဘာေပါက္ရင္ အတို္င္းထက္လြန္ တံခြန္နဲ႔ကုကၠားေပါ့” (ေနာင္အခါ
ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကုိ ရွာေဖြဖတ္ရွဳမိခ်ိန္တြင္ ထုိေန႔က ကိုသက္ခုိင္ေျပာဆုိခဲ့ေသာ
ပဋိစၥ သမုပၸါဒ္ အနက္ကုိ ဗုဒၶဘာသာေကာင္း တေယာက္ စာအုပ္။ အခန္း(၁၃)။ စာမ်က္ႏွာ (၃၈၁) တြင္ ေအာက္ပါ အတုိင္း ေဖာ္ျပထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္။)
ပဋိစၥ သမုပၸါဒ္ အနက္(နိသ်)
အဝိဇၹာပစၥယာ၊ အဟုတ္အမွန္ကို မသိမျမင္။
မထင္မလင္းမွဳဟူေသာ။အေႀကာင္းတရားထင္ ရွားရွိေနျခင္း ေႀကာင့္ ၊ သခၤါရာ ၊
ပစၥဳပၸါန္အမွဳ သံသရာအမွဳတို႔ကုိ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ျခင္းတည္း ဟူေသာ သခၤါရမွဳတို ့သည္
သမၻဝႏၱိ ၊ ျဖစ္ပြား ကုန္၏။
သခၤါရ ပစၥယာ ။ ပစၥဳပၸန္ အမွဳ သံသရာအမွဳတို ့ကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္
ျခင္း ဟူေသာ သခၤါရ တရား ထင္ရွားရွိေန ျခင္းေႀကာင့္။ ဝိညာဏံ ၊ ဘဝသစ္၌ ဝိညာဏ္သစ္
ျဖစ္ေပၚမွဳသည္ ။ သမၻဝတိ၊ ျဖစ္ပြား၏။
ဝိညာဏ ပစၥယာ ၊ ဝိညာဏ္သစ္ျဖစ္ေပၚမွဳေႀကာင့္ နာမရူပံ နာမ္အစု
ရုပ္အစုတို ့သည္။ သမၻဝတိ ျဖစ္ပြား၏။
နာမရူပ ပစၥယာ ၊ နာမ္အစု ရုပ္အစု ျဖစ္ပြားမွဳေႀကာင့္ သဠာယတနံ
။ ဒြါရ ၆မည္ အႀကည္ ၆ ပါး သဠာယတန တရားအစုသည္ သမၻဝတိျဖစ္ပြား၏။
သဠာယတန ပစၥယာ ။ဒြါရ ၆မည္ အႀကည္ ၆ပါး ၊
ထင္ရွားရွိျခင္းေႀကာင့္ ဖေႆာ ၊ အာရံုကို ေတြ ့မွဳဟူေသာ ဖႆ ၆
ပါးသည္ သမၻဝတိ ျဖစ္ပြား၏။
ဖႆပစၥယာ ဖႆ ၆ပါး ထင္ရွားရွိေနျခင္းေႀကာင့္ ဖေႆာ ၊ အာရံုကို
ခံစားမွဳဟူေသာ ေဝဒနာ ၆ပါး သည္ ၊ သမၻဝတိ၊ ျဖစ္ပြား၏။
ေဝဒနာ ပစၥယာ၊ ေဝဒနာ ၆ပါး ထင္ရွားရွိေနျခင္းေႀကာင့္ တဏွာ ၊
ဝတၳဳအာရံု ကာမဂုဏ္ ခံုမင္ တြယ္တာ၊ သာယာကပ္ျငိေသာ တဏွာ ၆ပါးသည္ သမၻဝတိ ျဖစ္ပြား၏။
တဏွာပစၥယာ ၊ တဏွာ ၆ ပါးထင္ရွားရွိေနမွဳေႀကာင့္။ ဥပါဒါနံ
မလႊတ္ႏိုင္ မခြာႏိုင္ ပိုင္ပိုင္ ေစးခ်ြဲ အတြယ္ျမဲေသာ ဥပါဒါန္ တရားသည္ သမၻဝတိ
ျဖစ္ပြား၏။
ဥပါဒါနပစၥယာ ၊ ဥပါဒါန္ အထင္အရွား ရွိေနမွဳေႀကာင့္ ။ ဘေဝါ၊
ေလာက အစီးအပြား သံသရာ အစီး အပြား ဟူေသာ ကံတရား ဝိပါတ္ တရားစုသည္ သမၻဝတိ ျဖစ္ပြား၏။
ဘဝပစၥယာ ၊ ပစၥဳပၸန္စီးပြားမွဳ ထင္ရွားရွိေနျခင္းေႀကာင့္ ဇာတိ
။ အဖန္ဖန္ ပ႗ိသေႏၶေနမွဳ ထင္ရွား ရွိေနျခင္းသည္ သမၻဝတိ ျဖစ္ပြား၏။
ဇာတိပစၥယာ ပ႗ိသေႏၶေနမွဳ ထင္ရွားရွိေနျခင္းေႀကာင့္ ။ ဇရာမရဏံ
အဖန္ဖန္ အုိမင္း ရင့္ေရာ္ ေသဆံုးမွဳ သည္ လည္းေကာင္း၊ ေသာက ပရိေဒဝ
ဒုကၡေဒါမနႆုပါယာသာ။ စိုးရိမ္ ပူေဆြး ငိုေႀကြး ျမည္တမ္း ပင္ပန္း ဆင္းရဲ
ႏွလံုးမသာယာမွဳ ။ သက္ႀကီး ရွဳိက္ငင္ ပင္ပန္း မွဳတို႔ သည္ လည္းေကာင္း သမၻဝတိ ျဖစ္ပြားကုန္၏။
ဧဝံ ဤသို႔ေကဝလသာ ၊ ခ်မ္းသာမဖက္ ဆင္းရဲသက္သက္ သာျဖစ္ေသာ ဧတႆ
ဒုကၡကၡႏၶႆ ၊ ဤ ဆင္းရဲ ျခင္းဒုကၡ အစု၏ သမုဒၵေယာ ျဖစ္ပြားေစျခင္းသည္ ေဟာတိ ျဖစ္၏။
………………………………………..
ထုိအခ်ိန္တြင္ ဆင္ေသေခ်ာင္းအတြင္းမွ
ေမာ္ေတာ္ဘုတ္သံၾကားရျပီး၊ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ဗုိလ္ၾကီးအဆင့္ ယူနီေဖာင္းျဖင့္
လူငယ္တဦး က်ေနာ္တုိ႔ဆီသုိ႔ ေလွ်ာက္လာေန၏။ ထုိဗုိ္လ္ၾကီးက ကုိသက္ခိုင္ကုိ
ျမင္သည္ႏွင့္ ဝမ္းသာအဲလဲ ႏွဳတ္ဆက္သည္။
” ဦးသက္ခိုင္ၾကီး ဘယ္တုန္းက
ေရာက္ေနတာလဲဗ်၊ ကိစၥရွိရင္ ေျပာေနာ္၊ က်ေနာ့္ကုိ အားမနာနဲ႔၊ အေဖက လည္း
ဦးသက္ခိုင္ၾကီးကုိ ေမးေမးေနေလရဲ့၊ တခုခု စားျပီးမွ ျပန္ပါလား”
”ေနပါေစေတာ့ ေအာင္ႏုိ္င္လူရာ၊
ငါတုိ႔ေရာက္ေနတာ ၾကာေပါ့၊ မင္းအေဖေနေကာင္းရဲ့ မဟုတ္လား”
က်ေနာ္ကား သူတုိ႔ႏွစ္ဦး တရင္းတႏွီး
ႏွဳတ္ဆက္ေနပံုက ေဘးမွ ေငးေမာေနမိသည္။ အဆုိပါ တာဝန္ခံ ဗုိလ္ၾကီးက
က်ေနာ္တုိ႔စခန္းခြဲရွိရာသုိ႔ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ျဖင့္ ျပန္ပုိ႔လုိသည္ကုိ ကုိသက္ခုိင္က
ခပ္ေအးေအး ျငင္း ဆန္ကာ ႏွစ္ဦးသား ကန္ေဘာင္ရုိးအတုိင္း ျပန္ခဲ့ၾကရင္း က်ေနာ္က
သူ႔ကုိ စပ္စုမိျပန္သည္။
” ခင္ဗ်ားက တယ္ပုိင္ပါလား၊ ဘယ္တုန္းက သိေနတာဗ်”
”
ေအာ္၊ သူ႔အေဖနဲ႔ က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္းပါဗ်ာ၊ သူကေလးဘဝကတည္းက က်ေနာ့္ဆီမွာ
မုန္႔ဖုိးေတာင္း ေနက်ပါ၊ တမိသားစုလံုးနဲ႔ ခင္ပါတယ္၊ ဒါက အခုအခ်ိန္မွာ ဘာမွ
အေရးမပါေတာ့ဘူး”
”မသိပါဘူးဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားက တရားေတြဘာေတြ
ေပါက္ျပီး ေတြ႔သမွ်လူက အေရးတယူလုပ္တာ ခံရတဲ့ အဆင့္ ကုိ ေရာက္ေနျပီလားလုိ႔၊ ဒါနဲ႔
ခင္ဗ်ား မဂ္ဆုိက္ဖုိလ္ဆုိက္ ျဖစ္ခဲ့သလားဗ်ာ”
” ေအာင္မေလး ၾကီးလုိက္တဲ့အခၽြန္ဗ်ာ၊
က်ေနာ္ဟာ မဂ္ဖုိလ္ဆုိက္ခဲ့သလားတဲ့၊ ခင္ဗ်ားေမးခြန္းကုိ က်ေနာ္ ေျဖပါ့မယ္။ သုိ႔ေသာ္
ဒီေန႔ေတာ့ ဒီမွ်နဲ႔ ရပ္ပါရေစ၊ ဟုိမွာ မင္းေနာင္တုိ႔အုပ္စု ဘုတ္တက္လာကုန္ၾကျပီ၊ ညစာ
အတြက္ စီစဥ္စရာရွိတာ စီစဥ္ရေအာင္ စခန္းခြဲအေရာက္ ေျခကုန္သုတ္ၾကအံုးစုိ႔ဗ်ာ”
ထုိေန႔က က်ေနာ္တုိ႔စခန္းခြဲသုိ႔
ျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ ဖုိၾကီးဆီမွ ထမင္းေဝမယ္၊တန္းစီမယ္ ဟူေသာ အသံႏွင့္ အတူ
ရဲဘက္တုိ႔ တရုန္းရုန္း ျဖစ္ေနခ်ိန္ျဖစ္၍ ႏွစ္ဦးသား ႏွဳတ္ဆက္ခ်ိန္ပင္ မရပဲ
ရဲဘက္မ်ားအၾကားတြင္ လူခ်င္းကြဲခဲ့ၾကပါသည္။
မင္းဒင္ရဲ႕ သက္ခိုင္ စာအုပ္မွ ထုတ္ႏုတ္တင္ၿပထားၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ အရွင္ေခမိႏၵ
http://www.mindin.info/ မူလ website
