အနတၱလကၡဏသုတ္ ပါဠိေတာ္
- အနတၱလကၡဏသုတ္ အမႊန္း -
(က) ဓမၼစကၠံ ပဝေတၱတြာ၊ အာသဠွိယံ ဟိ ပုဏၰေမ။ နဂေရ ဗာရာဏသိယံ၊ ဣသိပတနဝွေယ ဝေန။
(ခ) ပါေပတြာဒိ ဖလံ ေနသံ၊ အႏုကၠေမန ေဒသယိ။ ယံ တံ ပကၡႆ ပဥၥမ်ံ၊ ဝိမုတၱတၳံ ဘဏာမ ေဟ။
- အနတၱလကၡဏသုတ္ နိဒါန္း -
ဧဝံေမ သုတံ...
ဧကံ
သမယံ ဘဂဝါ ဗာရာဏသိယံ ဝိဟရတိ ဣသိပတေန မိဂဒါေယ။ တၾတ ေခါ ဘဂဝါ ပဥၥဝဂၢိေယ
ဘိကၡဴအာမေႏၲသိ ဘိကၡေ၀ါတိ။ ဘဒၵေႏၲတိ ေတ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ပစၥေႆာသံု။ ဘဂဝါ
ဧတဒေဝါစ-
- ႐ူပကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -
႐ူပံ ဘိကၡေဝ အနတၱာ...
႐ူပဥၥ
ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘဝိႆ၊ နယိဒံ ႐ူပံ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ ႐ူေပ ဧဝံ
ေမ႐ူပံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ မာ အေဟာသီ တိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေ၀ ႐ူပံ အနတၱာ၊
တသၼာ ႐ူပံအာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ ႐ူုေပ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ႐ူပံ
မာ အေဟာသီ တိ။
- ေဝဒနာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -
ေဝဒနာ အနတၱာ...
ေဝဒနာ
စ ဟိဒံ ဘိကၡေ၀ အတၱာ အဘဝိႆ၊ နယိဒံ ေ၀ဒနာ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ
ေဝဒနာယဧ၀ံ ေမ ေဝဒနာ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ေဝဒနာ မာ အေဟာသီ တိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေဝ
ေဝဒနာ အနတၱာ၊တသၼာ ေဝဒနာ အာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ ေဝဒနာယ ဧဝံ ေမ ေဝဒနာ
ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ေဝဒနာမာ အေဟာသီ တိ။
- သညာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -
သညာ အနတၱာ...
သညာ
စ ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘဝိႆ၊ နယိဒံ သညာ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ သညာယ ဧဝံ
ေမသညာ ေဟာတု၊ ဧ၀ံ ေမ သညာ မာ အေဟာသီ တိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေဝ သညာ အနတၱာ၊ တသၼာ
သညာအာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ သညာယ ဧဝံ ေမ သညာ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ သညာ မာ
အေဟာသီ တိ။
- သခၤါရကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -
သခၤါရာ အနတၱာ...
သခၤါရာ
စ ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘဝိႆံသု၊ နယိဒံ သခၤါရာ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်ဳံ။ လေဗၻထ
စသခၤါေရသု ဧဝံ ေမ သခၤါရာ ေဟာႏၲဳ၊ ဧဝံ ေမ သခၤါရာ မာ အေဟသု ႏၲိ။ ယသၼာ စ ေခါ
ဘိကၡေဝသခၤါရာ အနတၱာ၊ တသၼာ သခၤါရာ အာဗာဓာယ သံဝတၱႏၲိ။ န စ လဗၻတိ သခၤါေရသု ဧဝံ
ေမ သခၤါရာေဟာႏၲဳ၊ ဧဝံ ေမ သခၤါရာ မာ အေဟသုႏၲိ။
- ဝိညာဏကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -
ဝိညာဏံ အနတၱာ...
ဝိညာဏဥၥ
ဟိဒံ ဘိကၡေဝ အတၱာ အဘ၀ိႆ၊ နယိဒံ ဝိညာဏံ အာဗာဓာယ သံဝေတၱယ်။ လေဗၻထ စ
ဝိညာေဏဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ မာ အေဟာသီတိ။ ယသၼာ စ ေခါ ဘိကၡေဝ
ဝိညာဏံ အနတၱာ၊တသၼာ ဝိညာဏံ အာဗာဓာယ သံဝတၱတိ။ န စ လဗၻတိ ဝိညာေဏ ဧဝံ ေမ ဝိညာဏံ
ေဟာတု၊ ဧဝံ ေမဝိညာဏံ မာ အေဟာသီ တိ။
- ႐ူပကၡႏၶာ၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး -
တံ
ကႎ မညထ ဘိကၡေဝ၊ ႐ူပံ နိစၥံ ဝါ အနိစၥံ ဝါတိ။ အနိစၥံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊
ဒုကၡံ ဝါတံ သုခံ ဝါတိ။ ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ
ႏု တံ သမႏုပႆိတံုဧတံ မမ၊ ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။
- နာမကၡႏၶာေလးပါး၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး -
ေဝဒနာ
နိစၥာ ဝါ အနိစၥာ ဝါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ
ဝါတိ။ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု
ဧတံ မမ၊ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။
သညာ နိစၥာ ဝါ
အနိစၥာ ဝါတိ။ အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ဒုကၡံ ဘေႏၲ။
ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ဧေသာဟမသၼိ၊
ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။
သခၤါရာ နိစၥာ ဝါ အနိစၥာ ဝါတိ။
အနိစၥာ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ
ဒုကၡံ ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ
တိ။ ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။
ဝိညာဏံ နိစၥံ ဝါ အနိစၥံ ဝါတိ။ အနိစၥံ ဘေႏၲ။ ယံ
ပနာနိစၥံ၊ ဒုကၡံ ဝါ တံ သုခံ ဝါတိ။ဒုကၡံ ဘေႏၲ။ ယံ ပနာနိစၥံ ဒုကၡံ
ဝိပရိဏာမဓမၼံ၊ ကလႅံ ႏု တံ သမႏုပႆိတံု ဧတံ မမ၊ဧေသာဟမသၼိ၊ ဧေသာ ေမ အတၱာ တိ။
ေနာ ေဟတံ ဘေႏၲ။
- ႐ုပ္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -
တသၼာ
တိဟ ဘိကၡေဝ ယံကိဥၥိ ႐ူပံ အတီတာ နာဂတပစၥဳပၸႏၷံ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ဝါ
ၾသဠာရိကံဝါ သုခုမံ ဝါ ဟီနံ ဝါ ပဏီတံ ဝါ ယံ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺံ ႐ူပံ ေနတံ
မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊န ေမေသာ အတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။
- ေဝဒနာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -
ယာကာစိ
ေဝဒနာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ
ဟီနာဝါ ပဏီတာ ဝါ ယာ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺာ ေဝဒနာ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န
ေမေသာ အတၱာ တိဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။
- သညာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -
ယာကာစိ
သညာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ၀ါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ ဟီနာ
ဝါပဏီတာ ဝါ ယာ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺာ သညာ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န ေမေသာ အတၱာ
တိဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။
- သခၤါရတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -
ေယေကစိ
သခၤါရာ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷာ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ၀ါ ၾသဠာရိကာ ဝါ သုခုမာ ဝါ
ဟီနာဝါ ပဏီတာ ဝါ ေယ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သေဗၺ သခၤါရာ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န
ေမေသာ အတၱာ တိဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။
- ဝိညာဏ္္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -
ယံကိဥၥိ
ဝိညာဏံ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷံ အဇၩတၱံ ဝါ ဗဟိဒၶါ ဝါ ၾသဠာရိကံ ဝါ သုခုမံ ဝါဟီနံ
ဝါ ပဏီတံ ဝါ ယံ ဒူေရ သႏၲိေက ဝါ၊ သဗၺံ ဝိညာဏံ ေနတံ မမ၊ ေနေသာဟမသၼိ၊ န
ေမေသာအတၱာ တိ ဧဝေမတံ ယထာဘူတံ သမၼပၸညာယ ဒ႒ဗၺံ။
- နိဗၺိႏၵဉာဏ္မွစ၍ မဂ္ကိစၥတစ္ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္ျဖစ္ပံု -
ဧဝံ
ပႆံ ဘိကၡေဝ သုတဝါ အရိယသာဝေကာ ႐ူပသၼိမၸိ နိဗၺိႏၵတိ၊ ေဝဒနာယပိ နိဗၺိႏၵတိ၊
သညာယပိနိဗၺိႏၵတိ၊ သခၤါေရသုပိ နိဗၺိႏၵတိ၊ ဝိညာဏသၼိမၸိ နိဗၺိႏၵတိ။ နိဗၺိႏၵံ
ဝိရဇၨတိ။ဝိရာဂါ ဝိမုစၥတိ။ ဝိမုတၱသၼႎ ဝိမုတၱမီတိ ဉာဏံ ေဟာတိ။ ခီဏာ ဇာတိ။
၀ုသိတံ ျဗဟၼစရိယံ။ကတံ ကရဏီယံ။ နာပရံ ဣတၳတၱာယာတိ ပဇာနာတိ။
- ပဥၥဝဂၢီရဟန္းမ်ား ရဟႏၲာျဖစ္ပံု -
ဣဒမေဝါစ
ဘဂဝါ၊ အတၱမနာ ပဥၥဝဂၢိယာ ဘိကၡဴ ဘဂဝေတာ ဘာသိတံ အဘိနႏၵဳႏၲိ။ ဣမသၼႎ စ
ပနေဝယ်ာကရဏသၼႎ ဘညမာေန ပဥၥဝဂၢိယာနံ ဘိကၡဴနံ အႏုပါဒါယ အာသေဝဟိ စိတၱာနိ
ဝိမုစၥႎသူတိ။
အနတၱလကၡဏသုတၱံ နိ႒ိတံ။
အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္
- အနတၱလကၡဏသုတ္ အမႊန္း -
(က)
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဝါဆိုလျပည့္ေန႔တြင္ ဗာရဏသီျပည္၏အနီး
ဣသိပတနေခၚမိဂဒါဝုန္ေတာ၌ ပဥၥဝဂၢီအမည္ရွိကုန္ေသာ ေကာ႑ည၊ ဝပၸ၊ ဘဒၵိယ၊ မဟာနာမ္၊
အႆဇိရဟန္းငါးဦးတို႔အား ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ကို ေဟာေတာ္မူ၍ –
(ခ)
ေန႔ရက္အစဥ္ ေထရ္စဥ္ဝါလိုက္ ေသာတာပတၱိဖိုလ္သို႔ ဆိုက္ေရာက္ေစေတာ္
မူၿပီး၍ဝါဆိုလျပည္႔ေက်ာ္(၅)ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ ထိုပဥၥဝဂၢီငါးဦးတို႔၏
အရဟတၱဖိုလ္အက်ဳိးငွာအနတၱလကၡဏသုတ္ကို ဆက္၍ေဟာေတာ္မူၿပီ ထိုအနတၱလကၡဏသုတ္ကို
အို- သူေတာ္ေကာင္းတို႔အကြၽနု္ပ္တို႔သည္ ရြတ္ဆိုပြားမ်ားၾကပါကုန္စို႔။
- အနတၱလကၡဏသုတ္ နိဒါန္း -
အခါတစ္ပါး၌
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဗာရာဏသီျပည္ ဣသိပတနမိဂါဝုန္ေတာ၌ သီတင္းသံုး ေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပဥၥဝဂၢီရဟန္းတို႔ကိုရဟန္းတို႔ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
အသွ်င္ဘုရားဟု ထိုရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအားျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထားၾက ကုန္၏။
- ႐ူပကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -
ရဟန္းတို႔
႐ုပ္သည္ အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္ အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ဤ႐ုပ္သည္
နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔
မျဖစ္ေစလင့္ဟု ႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ ႐ုပ္သည္
အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊
ငါ၏႐ုပ္သည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု႐ုပ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။
- ေဝဒနာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -
ေဝဒနာသည္
အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ေဝဒနာသည္အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤေဝဒနာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ
မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ငါ၏ ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု
ေဝဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ေဝဒနာသည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္
နာက်င္ျခင္းငွာ ျဖစ္၏။ ငါ၏ေဝဒနာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ေဝဒနာသည္ ဤသို႔
မျဖစ္ေစလင့္ဟု ေဝဒနာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။
- သညာကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -
သညာသည္
အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ သညာသည္အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသညာသည္ နာက်င္ျခင္းငွါ
မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ မျဖစ္ေစလင့္ဟု သညာ၌
ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ သညာသည္အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္
နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ငါ၏သညာသည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ ငါ၏ သညာသည္
ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္ဟု သညာ၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္းမရ။
- သခၤါရကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -
သခၤါရတို႔သည္
အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ သခၤါရတို႔သည္အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤသခၤါရတို႔သည္
နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊
ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစကုန္ သတည္းဟု သခၤါရတို႔၌ေတာင့္တမႈကို
ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔သခၤါရတို႔သည္ အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္
နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္ကုန္၏။ ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစကုန္သတည္း၊
ငါ၏သခၤါရတို႔သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစကုန္ သတည္းဟု သခၤါရတို႔၌ ေတာင့္တမႈကို
ရလည္းမရ။
- ဝိညာဏကၡႏၶာ အနတၱျဖစ္ပံု -
ဝိညာဏ္သည္
အတၱမဟုတ္၊ ရဟန္းတို႔ ဝိညာဏ္သည္အတၱျဖစ္ခဲ့ျငားအံ့၊ ဤဝိညာဏ္သည္
နာက်င္ျခင္းငွါ မျဖစ္ရာ၊ ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔ျဖစ္ေစ၊ငါ၏ ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔
မျဖစ္ေစလင့္ဟု ဝိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရေကာင္းရာ၏။ ရဟန္းတို႔ဝိညာဏ္သည္
အတၱမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ နာက်င္ျခင္းငွာျဖစ္၏။ ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔
ျဖစ္ေစ၊ငါ၏ဝိညာဏ္သည္ ဤသို႔မျဖစ္ေစလင့္ဟု ဝိညာဏ္၌ ေတာင့္တမႈကို ရလည္း မရ။
- ႐ူပကၡႏၶာ၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး -
ရဟန္းတို႔
ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ကုန္သနည္း၊႐ုပ္သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ
အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ႐ုပ္သည္ ဆင္းရဲေလာခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။
မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာ႐ုပ္ကို ဤ႐ုပ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊
ဤ႐ုပ္သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္ အတၱတည္းဟု႐ႈျခင္းငွာ
သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။
- နာမကၡႏၶာေလးပါး၌ လကၡဏာေရးသံုးပါး -
ေဝဒနာသည္
ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။မျမဲေသာေဝဒနာသည္ ဆင္းရဲေလာ
ခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာေဖာက္ျပန္ျခင္း
သေဘာရွိေသာ ေဝဒနာကို ဤေဝဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါျဖစ္၏၊ဤေဝဒနာသည္
ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါအသွ်င္ဘုရား။
သညာသည္
ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာသညာသည္
ဆင္းရဲေလာခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္
ျခင္းသေဘာရွိေသာသညာကို ဤသညာသည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသညာသည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသညာသည္
ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ
အသွ်င္ဘုရား။
သခၤါရတို႔သည္ ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။
မျမဲေသာသခၤါရတို႔သည္ ဆင္းရဲေလာခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ
ဆင္းရဲေသာ ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာသခၤါရတို႔ကို ဤသခၤါရတို႔သည္
ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရ တို႔သည္ ငါျဖစ္၏၊ ဤသခၤါရတို႔သည္ငါ၏ကိုယ္ အတၱတည္းဟု
႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါ မည္ေလာ။ မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။
ဝိညာဏ္သည္
ျမဲသေလာ မျမဲသေလာ။ မျမဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာဝိညာဏ္သည္
ဆင္းရဲေလာခ်မ္းသာေလာ။ ဆင္းရဲပါ အသွ်င္ဘုရား။ မျမဲေသာ ဆင္းရဲေသာ
ေဖာက္ျပန္ျခင္းသေဘာရွိေသာဝိညာဏ္ကို ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာျဖစ္၏၊ ဤဝိညာဏ္သည္
ငါျဖစ္၏၊ ဤဝိညာဏ္သည္ငါ၏ကိုယ္အတၱတည္းဟု ႐ႈျခင္းငွာ သင့္ေလ်ာ္ပါမည္ေလာ။
မသင့္ေလ်ာ္ပါ အသွ်င္ဘုရား။
- ႐ုပ္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -
ရဟန္းတို႔
ထိုသို႔ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အတိတ္ အနာဂတ္ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္း
အျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝး
အနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ ႐ုပ္ကို ဤ႐ုပ္သည္ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္
ငါမဟုတ္၊ ဤ႐ုပ္သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ
ပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။
- ေဝဒနာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -
အတိတ္
အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း
အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္းျဖစ္ေသာ အလံုးစံုေသာ
ေဝဒနာကို ဤ ေဝဒနာသည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါမဟုတ္၊ ဤေဝဒနာသည္ ငါ၏
ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္႐ႈရမည္။
- သညာတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္ မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု-
အတိတ္
အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း
အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္း
ျဖစ္ေသာအလံုးစံုေသာသညာကို ဤသညာသည္ ငါ့ ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤသညာသည္ ငါမဟုတ္၊
ဤသညာသည္ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္
႐ႈရမည္။
- သခၤါရတရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -
အတိတ္
အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း
အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္ အျမတ္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အေဝး အနီးလည္း ျဖစ္ေသာ
အလံုးစံုေသာသခၤါရတို႔ကို ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္ကုန္၊ ဤသခၤါရတို႔သည္
ငါမဟုတ္ကုန္၊ဤသခၤါရတို႔သည္ ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ကုန္ဟု ဤသို႔ ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ
မွန္ကန္ေသာပညာျဖင့္ ႐ႈရမည္။
- ဝိညာဏ္္တရားကို တဏွာ မာန ဒိ႒ိဂါဟတို႔ျဖင့္မ႐ႈၾကည့္အပ္ပံု -
အတိတ္
အနာဂတ္ ပစၥဳပၸန္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အတြင္းအျပင္လည္းျဖစ္ေသာ၊ အၾကမ္း
အႏုလည္းျဖစ္ေသာ၊ အယုတ္အျမတ္လည္း ျဖစ္ေသာ၊ အေဝးအနီးလည္း ျဖစ္ေသာအလံုးစံုေသာ
ဝိညာဏ္ကို ဤဝိညာဏ္သည္ ငါ့ဥစၥာမဟုတ္၊ ဤဝိညာဏ္သည္ ငါမဟုတ္၊
ဤဝိညာဏ္သည္ငါ၏ကိုယ္အတၱမဟုတ္ဟု ဤသို႔ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မွန္ကန္ေသာ ပညာျဖင့္
႐ႈရမည္။
- နိဗၺိႏၵဉာဏ္မွစ၍ မဂ္ကိစၥတစ္ဆယ့္ေျခာက္ခ်က္ျဖစ္ပံု -
ရဟန္းတို႔
ဤသို႔ ႐ႈေသာ အၾကားအျမင္ရွိေသာအရိယာတပည့္သည္ ႐ုပ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊
ေဝဒနာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ သညာ၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊သခၤါရတို႔၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊
ဝိညာဏ္၌လည္း ျငီးေငြ႕၏၊ ျငီးေငြ႕ေသာ္
စြဲမက္မႈကင္း၏၊စြဲမက္မႈကင္းျခင္းေၾကာင့္ (ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္၏၊
(ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ေသာ္(ကိေလသာမွ) လြတ္ေျမာက္ျပီဟု အသိဉာဏ္ျဖစ္ေပၚ၏၊
ပဋိသေႏၶ ေနမႈကုန္ျပီ၊ အက်င့္ျမတ္ကိုက်င့္သံုးၿပီးၿပီ၊ ျပဳဖြယ္(မဂ္)ကိစၥကို
ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤမဂ္ကိစၥအလို႔ငွာတစ္ပါးေသာျပဳဖြယ္ မရွိေတာ့ၿပီဟု ေဟာေတာ္မူ၏။
- ပဥၥဝဂၢီရဟန္းမ်ား ရဟႏၲာျဖစ္ပံု -
ျမတ္စြာဘုရားသည္
ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏၊ပဥၥဝဂၢီရဟန္းတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား မိန္႔ေတာ္မူေသာ
စကားကို ႏွစ္လိုသည္ျဖစ္၍ဝမ္းေျမာက္စြာ ခံယူကုန္ၿပီ။
ဤဂါထာမဖက္ သက္သက္ေသာ ေဒသနာကို ေဟာေတာ္မူအပ္သည္ရွိေသာ္ ပဥၥဝဂၢီ ရဟန္းတို႔၏ စိတ္တို႔သည္မစြဲလမ္းမူ၍ အာသေဝါတို႔မွ လြတ္ေျမာက္ကုန္၏။
အနတၱလကၡဏသုတ္ ျမန္မာျပန္ ၿပီးပါၿပီ။
Anattalakhana sutta
(A)
Onthe full moon day of Waso, at Isipatana, Migadawon forest near
Varanasi, Buddhataught the Dhammacakka Pavattana to five ascetics;
Kondanna, Vappa, Boddiya,Mahanam and Assaji. ( five ascetics = the group
of five were the monks who hadpreviously followed the Bodhisatta while
he was practicing austerities and wholater heard the First Discourse and
became the Buddha's first disciples.)
(B) In succession by one
another after attainment of Sotapatti Phala on consecutivedays, (on the
5th of waning Waso month) Buddha taught them the Anatta Lakkhanasutta
for the attainment of Arahatta Phala. O, Good persons, let's recite
thisAnatta Lakkhana sutta now.
The introduction of Anattalakkha Sutta:
At
one time, Buddha was staying in Isipatana, the Deer park, near the
townshipof Varanasi. There the the Bhagava addressed the group of five
Bhikkhus 'O!Bhikkhus, and the Bhikkhus answered, " Bhante" , then the
Bhagavaspoke thus: -
"Matter, Bhikkhus, is neither the self nor a
living entity" Ifmatter, Bhikkhus, were the self, then matter would not
tend to sickness, andone could say of matter, "Thus let matter happen
to me this way (infavorable condition), let matter not to happen to me
this way (in unfavorablecondition)". But, Bhikkhus in as much as matter
is not the self, which iswhy matter tends to sickness. And one cannot
say of matter, "Thus letmatter be thus for me, let matter not be thus
for me."
"Feeling, Bhikkhus, is neither the self nor a living
entity" If feeling,Bhikkhus, were the self, then feeling would not tend
to sickness, and one couldsay of feeling, "Thus let feeling happen to me
this way (in favorablecondition), let feeling not to happen to me this
way (in unfavorablecondition)". But, Bhikkhus in as much as feeling is
not the self, which iswhy feeling tends to sickness. And one cannot say
of feeling, "Thus letfeeling be thus for me, let feeling not be thus for
me."
"Perception, Bhikkhus, is neither the self nor a living
entity" Ifperception, Bhikkhus, were the self, then perception would not
tend tosickness, and one could say of perception, "Thus let perception
happen tome this way (in favorable condition), let perception not to
happen to me thisway (in unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as
much as perception isnot the self, which is why perception tends to
sickness. And one cannot say ofperception, "Thus let perception be thus
for me, let perception not bethus for me."
"Mental formation,
Bhikkhus, is neither the self nor a living entity"If mental formation,
Bhikkhus, were the self, then mental formation would nottend to
sickness, and one could say of mental formation, "Thus let
mentalformation happen to me this way (in favorable condition), let
mental formationnot to happen to me this way (in unfavorable
condition)". But, Bhikkhus inas much as mental formation is not the
self, which is why mental formationtends to sickness. And one cannot say
of mental formation, "Thus letmental formation be thus for me, let
mental formation not be thus for me."
"Consciousness, Bhikkhus,
is neither the self nor a living entity" Ifconsciousness, Bhikkhus, were
the self, then consciousness would not tend tosickness, and one could
say of consciousness, "Thus let consciousnesshappen to me this way (in
favorable condition), let consciousness not to happento me this way (in
unfavorable condition)". But, Bhikkhus in as much asconsciousness is not
the self, which is why consciousness tends to sickness.And one cannot
say of consciousness, "Thus let consciousness be thus forme, let
consciousness not be thus for me."
What do you think of this,
Bhikkhus? Is matter permanent or impermanent?Impermanent, Bhante. And
Bhikkhus, what is impermanent, is that suffering orhappiness? Suffering,
Bhante. Then, Bhikkhus what is impermanent, suffering,and subject to
change, is it fitting to regard it thus, "This is mine,this is I, this
is the self for me?" Not fitting, Bhante.
Is feeling permanent or
impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus, what isimpermanent, is
that suffering or happiness? Suffering, Bhante. Then, Bhikkhuswhat is
impermanent, suffering, and subject to change, is it fitting to regardit
thus, "This is mine, this is I, this is the self for me?" Notfitting,
Bhante.
Is perception permanent or impermanent? Impermanent,
Bhante. And Bhikkhus, whatis impermanent, is that suffering or
happiness? Suffering, Bhante. Then,Bhikkhus what is impermanent,
suffering, and subject to change, is it fittingto regard it thus, "This
is mine, this is I, this is the self forme?" Not fitting, Bhante.
mental
formation permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And
Bhikkhus,what is impermanent, is that suffering or happiness? Suffering,
Bhante. Then,Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to
change, is it fittingto regard it thus, "This is mine, this is I, this
is the self forme?" Not fitting, Bhante.
Is consciousness
permanent or impermanent? Impermanent, Bhante. And Bhikkhus,what is
impermanent, is that suffering or happiness? Suffering, Bhante.
Then,Bhikkhus what is impermanent, suffering, and subject to change, is
it fittingto regard it thus, "This is mine, this is I, this is the self
forme?" Not fitting, Bhante.
Therefore, Bhikkhus, being
impermanent, suffering and subject to change,whatever matter there is,
be it past, future or present, inward or outward,gross or subtle, low or
lofty, far or near, matter of all kinds should beregarded by right
wisdom, " This is not mine, this I am not, this is notthe self for me."
Therefore,
Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change,whatever
feeling there is, be it past, future or present, inward or outward,gross
or subtle, low or lofty, far or near, feeling of all kinds should
beregarded by right wisdom, " This is not mine, this I am not, this is
notthe self for me."
Therefore, Bhikkhus, being impermanent,
suffering and subject to change,whatever perception there is, be it
past, future or present, inward or outward,gross or subtle, low or
lofty, far or near, perception of all kinds should beregarded by right
wisdom, " This is not mine, this I am not, this is notthe self for me."
Therefore,
Bhikkhus, being impermanent, suffering and subject to change,whatever
mental formation there is, be it past, future or present, inward
oroutward, gross or subtle, low or lofty, far or near, mental formation
of allkinds should be regarded by right wisdom, " This is not mine, this
I amnot, this is not the self for me."
Therefore, Bhikkhus,
being impermanent, suffering and subject to change,whatever
consciousness there is, be it past, future or present, inward oroutward,
gross or subtle, low or lofty, far or near, consciousness of all
kindsshould be regarded by right wisdom, " This is not mine, this I am
not, thisis not the self for me."
So seen, Bhikkhus, the well
taught noble disciple is disgusted with matter,disgusted with feeling,
disgusted with perception, disgusted with mentalformation, disgusted
with consciousness. So being disgusted, he isdispassionate. Through
dispassion, he is free from craving. When he is freed,he knows that it
is freedom. Further he knows that birth is ended. The Holylife has been
lived. What was to be done has been done. Nothing further has tobe done
for this noble path.
This is what the Buddha had said and the
group of five Bhikkhus was delightedand rejoiced at what the Buddha had
explained. After this explanation was done,the minds of five Bhikkhus
were freed from Asava; ( four Asava: desire,craving, wrong belief,
ignorance).
Here ends the Anattalakhana sutta.
