က်ေနာ့အေမ…သူရဲေကာင္းမ

က်ေနာ့အေမ…သူရဲေကာင္းမ
------------------------
ၾကယ္နီတစ္ပြင့္လက္မွာပန္
သားႀကီးကို အဘြားထံအပ္
မ်က္ရည္တစ္စက္ေတာင္ အတင္မခံတဲ႔
အေမ႔ဟန္ အေမ႔မူ
သားေတာ့…ဂုဏ္ယူမဆံုး။

တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို
ေဝဒနာ ေပ်ာက္ေစတာထက္
တစ္သင္းတစ္ဖြဲ႔
တစ္တိုင္းတစ္ျပည္က ေဝဒနာေတြ ကုစားခ်င္တဲ႔အေမ။

ေဆးထိုးအပ္နဲ႔ ေသနတ္လဲ
ယံုၾကည္ရာ ရဲရင့္
Black list ကို သူ မမႈခဲ႔ဘူး။

အေဖ႔ရဲ႕ အခ်စ္ဦး
က်ေနာ့ရဲ႕ အခ်စ္ဦး
တိုက္နယ္ေဆးရံုေလးရဲ႕ အခ်စ္ဦးဟာ
အ ေမေပါ့။

ေခတ္ေလ႐ူး ထန္ခ်ိန္မွာ
အေမ႔မာန္ အေမ႔မာနက
အခ်စ္ဦးေတြကိုေတာင္မွ
လက္ျပ ႏႈတ္မဆက္
႐ုတ္တရက္ ခြဲခြါ
အေမ႔ အသည္းေတြ
ဘယ္ေလာက္မ်ား နာခဲ႔မလဲေနာ္…။

ဒါေပမယ့္ …
ခုေတာ့ ဒါေတြက ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လိုလို
အေမကလည္း အိုခဲ႔ၿပီ။
ဟိုတစ္ေန႔ကေတာ့
Black Listေတြပယ္ဖ်က္
အေမ႔နာမည္ ဖတ္လိုက္ရေတာ့
အသစ္စက္စက္ ပံုျပင္လို။

ဒီစာရင္း အေမျမင္ေတာ့
အူတက္ေအာင္ ရယ္ရႊင္
သူ႔ပါးျပင္မွာ မ်က္ရည္စေတြနဲ႔။
ဂ်ဴတီကုတ္ျဖဴျဖဴနဲ႔
လယ္ကုတ္မွာ နားၾကပ္တြဲလို႔
က်ေနာ့အေတြးထဲမ်ား
တအားလွေနလိုက္တာ အေမရယ္။

အေမကေတာ့ေျပာတယ္
ဘြာေတးလုပ္တမ္းကစားရေအာင္
ငါက ကေလး မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ႔။

တစ္စံုတစ္ေယာက္
ေဝဒနာ ေပ်ာက္ေအးေအာင္
ေဆးထိုးအပ္ေလးလည္း
မကိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ႔။
တစ္သင္းတစ္ဖြဲ႔
တစ္တိုင္းတစ္ျပည္ရဲ႕
ေဝဒနာကုစားဖို႔အတြက္
ေသနတ္ကိုလည္း သူမကိုင္ခ်င္ေတာ့ဘူးတဲ႔။

ခုေတာ့ အေမဟာ
စိတ္ပုတီးလက္စြဲလို႔
သူ႔ေဝဒနာ သူျပန္ကု
နိဗၺာန္ဆုကို တိုက္ယူေနခဲ႔ေလၿပီတကား။

အယ္ဒိုလင္း
2.11.2013