စိတၱရ ေတာင္ခါးပန္းက အရုိင္းပန္း တစ္ပြင့္ (သို႕) စိတၱရ ေတာင္ခါးပန္းက ငရဲခန္းကို ႏိုင္မည့္သူ

                                         အပိုင္း(၁)

မိလကၡမုဆိုး အကုသိုလ္ကံ ႀကီးခ်က္။ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္ႀကီး တည္ထားတဲ႔ ေသာက္ေရအိုးက ေရအျပည့္ကို သူခပ္ေသာက္ေတာ့ တစ္စက္မွ ပါမလာပဲ အိုးက ေရခမ္းသြားသတဲ႔။ ဒါေတာင္သူက "သူမ်ားလွဴတဲ႔ ဆြမ္းစားၿပီး ဘုရားသားေတာ္မ်ား အိပ္ခ်က္ ေရတစ္စက္ေတာင္ ခပ္ထည့္ေဖာ္ မရဘူး" လို႔ အျပစ္မ်ား တင္လိုက္ေသး။
ေၾသာ္ …လူေတြ လူေတြ ကိုယ္က အကုသိုလ္ကံႀကီး ထိုက္ေနတာကို တရား မရတဲ႔အျပင္ သူမ်ားကို အျပစ္တင္ျဖစ္ေအာင္ တင္လိုက္ေသးတယ္ေနာ္…
သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။

                                        ( ၂ )

     မိလကၡ မုဆိုးႀကီးဆိုတာ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ သူ႔ အသတ္သတ္ၿပီး သားစာမယားစာ ရွာေၾကြးေနတဲ႔ မုဆိုးႀကီးပါ။ မေန႔က သူေရာက္ခဲ႔တာက ဟို သီရိလကၤာ ေရာဟဏ ဇနပုဒ္နားက စိတၲရ ေတာင္ခါးပန္းမွာ တည္ရွိတဲ႔ ေတာေက်ာင္းေလးနားမွာရွိတဲ႔ ေရအိုးစင္ေလးကိုပါ။
ခုဏေျပာတဲ႔ ေတာေက်ာင္းေလးမွာသီတင္းသံုးေနၾကတာက '' စူဠပိ႑ပါတိကတိႆ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္ႀကီးနဲ႔ သူတပည့္ သာဝကေတြ ပါ။ မိလကၡရဲ႕ အျပစ္တင္သံကိုၾကားေတာ့ ခုဏေျပာတဲ႔ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီးက သီတင္းသံုးရာ ေက်ာင္းကေနၾကားပါသတဲ႔။ ၿပီးေတာ့ ဘယ္ႏွယ္ပါလိမ့္ ငါ ခုဏမွ ေရအိုးစင္မွာ ေရအျပည့္ထည့္ထားပါလွ်က္က ။ အင္း ထူးဆန္းပ။ သြားၾကည့္ဦးမွပဲဆို ေက်ာင္းက ထြက္လာၿပီး မိလကၡႀကီး အနီးေရာက္ေအာင္ ၾကြလာခဲ႔တယ္။ ေနာက္ ေရအိုးေတြကို အဖံုးေလးမ်ားဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေရကအျပည့္ပဲ။ အို… ဘယ့္ႏွယ့္ ထူးလိုက္ပါဘိ ထူးလိုက္ပါဘိ။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ မုဆိုးႀကီးရဲ ႔ ေရအိုးေတြမွာ ေရ အျပည့္ရွိပါလွ်က္ကယ္က သင္က ေရမရွိဘူးလို႔ ဆိုပါ့လား။ ေရာ့ ေရာ့ ငါခပ္တိုက္စမ္းပါ့မယ္ ဝေအာင္သာ ေသာက္ေပေတာ့ ဆိုၿပီး မေထရ္ႀကီးက ေရခပ္တိုက္ပါသတဲ႔။ ဒီေတာ့မွ မုဆိုးႀကီး ေရေသာက္ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေရက အျပည့္။ သူ႔အကုသိုလ္ကံက ႀကီးေလးေနေတာ့ သူခပ္လိုက္တိုင္း အိုးထဲက ေရက ခမ္းခမ္းသြားတာ။ ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ ဟုတ္။ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲမီးေတြ သူ႔ကိုမွာ ေတာက္ေလာင္ေနတာ ။ ဒီငရဲမီး အရွိန္ေၾကာင့္ အိုထဲက ေရက ခမ္းခမ္းသြားတာ ။ ရဟႏၲာျဖစ္တဲ႔ မေထရ္ႀကီးက
''ဟဲ႔ မုဆိုးႀကီး သင္ဟာ အရွင္လတ္လတ္ႀကီးကို ငရဲက်ေနၿပီ ေသရင္ေတာ့ ဘယ္ကိုေရာက္မလဲ ဆိုတာ သင္စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေပေတာ့" ဆိုလိုက္ေတာ့ မုဆိုးႀကီး မိလကၡ လန္႔သြားတယ္။ သူက မုဆိုးသာ လုပ္ေနရတာ အေျခခံ ပညာေတာ့ အရွိ။ ဒါေၾကာင့္ သေဘာေပါက္သြားတယ္။ ခ်က္ျခင္း ေတာထဲေျပးဝင္ သူေထာင္ထားတဲ႔ သားရဲေထာင္ေခ်ာက္ေတြ ပိုက္ေတြကြန္ေတြ အကုန္ျဖဳတ္ ျပီးေတာ့မိေနတဲ႔ သားေကာင္ေတြကိုလည္း အကုန္လႊတ္ပစ္တယ္။ ေနာက္ ခုဏ မေထရ္ ႀကီးဆီကို အေျပးတပိုင္းနဲ႔ သူအေရာက္ျပန္လာတယ္။
မေထျမတ္ႀကီလည္း ေလွ်ာက္တယ္ ''အရွင္ဘုရား ဘုရားတပည့္ေတာ္ကို သနားသျဖင့္ ရဟန္းဝတ္ခြင့္ ျပဳပါဘုရား '' လို႔ တကယ့္ ထိန္႔လန္႔ သံေဝဂေတြနဲမို႔႔ ငိုသံပါႀကီးနဲ႔ ေလ်ာက္ထားလိုက္ပါသတဲ႔။ လူမွန္းသိတတ္စကတည္းက မုဆိုးဘဝနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ မိုက္တြင္းနက္လာခဲ႔တဲ႔ မိလကၡႀကီး ခုေတာ့ လိမၼာျပီ လိမၼာၿပီ။

(မိုက္တြင္းနက္နက္တူးေနၾကတဲ႔ မိမိတို႔လည္း မိလကၡႀကီး အတုယူလို႔ လိမၼာၾကပါစို႔)

                                       

                                          (၃)

 မိကၡႀကီး လိမၼာၿပီေျပာခဲ႔တယ္ေနာ္…။ ဟုတ္တယ္ သံသရာ ေဘးေတြ သူေၾကာက္လို႔ မေထရ္ႀကီးထံမွာ ရဟန္းျပဳခြင့္ေတာင္းေနၿပီ။"ေကာင္းၿပီ မုဆိုးႀကီး ရဟန္းျပဳခ်င္သပဆိုလည္း ျပဳေပးရတာပ။ သို႔ေသာ္လည္း တို႔ဘုရားရွင္က လူလြတ္မ်ားဆိုလည္း မိဘထံက ခြင့္ျပဳပါမွ ။ အိမ္ေထာင္သည္ဆိုလည္း ကိုယ့္အိမ္သူ သက္ထားက ေလးေလးစားစား ခြင့္ျပဳပါမွ ရဟန္းျပဳေပးရမယ္လို႔ ပညတ္ထားမို႔ ကဲ အိမ္ခဏျပန္လို႔ ခြင့္ျပဳခ်က္ေတာင္းခံ ေပဦးေတာ့ဆိုၿပီး ျပန္လႊတ္လိုက္ပါတယ္။ တိုတိုေျပာေတာ့ ခြင့္ျပဳခ်က္ရေတာ့ စိတၲရေတာင္ခါးပန္းက ေတာေက်ာင္းေလး အေျပးျပန္လာခဲ႔တယ္ဆိုပါစို႔။ မေထရ္ႀကီးကလည္း '' ငါ၏ကိုယ္မွာ နံသာေမႊးႀကိဳင္ ၿမဲခိုင္လွစြာ ေကာင္းရာမျမင္ ဆံပင္သာရွိ အေမြးရွိ၍ ရွိသည့္လက္သည္း ေျခသည္းတို႔ႏွင့္ သြားလည္းတစ္ေထြ အေရတစ္မ်ိဳး ညွီနံ႔ဆိုးသည္ အသိုးအပုပ္ခ်ည္းပါတကား '' လို႔ ေရွ႕ကေန တစပဥၥက ကမၼ႒ာန္းကို တိုင္ေပး ။ ေနာက္က မိလကၡႀကီးကိုလိုက္ဆိုေစၿပီး ဆံပင္ကိုရိတ္ေနပါၿပီ။ *****ဒီေနရာမွာ တစပဥၥက ကမၼ႒ာန္းေလး အေၾကာင္း နဲနဲ လင္းျပပရေစ။ ဒီကမၼ႒ာန္းက မိမိကိုယ္ခႏၶာမွာရွိေနတဲ႔ ဆံပင္စတဲ႔ အေမြးေတြ , ေျခသည္းေတြ -လက္သည္းေတြ , အေရျပား အထူအပါးေတြ , သြားေတြဆိုတာေတြဟာ ဘာမွတြယ္တာဖို႔ မေကာင္းဘူး။ စက္ဆုပ္စရာႀကီး , ရြံ႕ စရာႀကီးပါတကားလို႔ ရႈရတဲ႔ ကမၼ႒ာန္းပါ။ ဒီကမၼ႒ာန္းကို ေခါင္းရိတ္ဆဲ ခဏမွာ ပြားမ်ားလို႔ ရဟႏၲာႀကီးေတြ ျဖစ္သြားၾကတာ မနဲပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာက ခုေခတ္လူေတြက သကၤန္းဝတ္မယ္ဆို အိမ္ကေသာ္၄င္း , ဆိုင္ကေသာ္လည္းေကာင္း ေခါင္းရိတ္လာတတ္တယ္။ ဒါ မေကာင္းဘူး ။ မလုပ္ရဘူး ။ ကိုယ့္ရဲ႔ မဂ္ဖိုလ္ ရရာ ရေၾကာင္း အေၾကာင္းတရားကို ရိုက္ခ်ိဳးဖ်က္ဆီးျပစ္တာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ရွင္ျပဳမယ့္ ေက်ာင္းေရာက္မွ ဆရာတိုင္ေပးတဲ့ တစပဥၥကကမၼ႒ာန္းကို စီျဖန္းရင္း သာေခါင္းရိတ္ ဆံခ် ျပဳသင့္လွပါေပတယ္။***** အစဥ္အတိုင္းဆက္ေျပာေတာ့ မိလကၡႀကီး ရဟန္းျဖစ္သြားၿပီေပါ့။
မိလကၡရဟန္းႀကီးကို ဆရာျဖစ္သူ ရဟႏၲာ အရွင္ျမတ္ႀကီးက ရဟန္းႀကီး မိလကၡ… သာသနာမွာ အလုပ္ႏွစ္မ်ိဳးပဲရွိတယ္ ။ သာသနာမွာေနမယ္ဆို ဒီႏွစ္မ်ိဳးလံးကိုလည္းေကာင္း တစ္မ်ိဳးမ်ိဳးကိုေသာ္လည္းေကာင္းလိမ့္ရလိမ့္မယ္ ။ ဒါက ဘာေတြလည္းဆိုေတာ့ ပရိယတ္ အလုပ္နဲ႔ ပဋိပတ္ အလုပ္ပဲ။ ဒါေတြရဲ ႔ လိုရင္းအဓိပၸါယ္ သိေအာင္ေျပာရရင္ ပရိယတ္ဆိုတာ ဘုရားေဟာ ေဒသနာေတြကို ေလ့လာသင္ယူတာ ပို႔ခ်တာ ေဟာေျပာတာကို ေခၚတယ္။ ပဋိပတ္ဆိုတာ ဘုရားရွင္ နည္းျပထားတဲ႔ အတိုင္း မဂ္တရား ဖိုလ္တရားးေတြ ရေအာင္ ဝိပႆနာ ရႈပြားၿပီးေနတာကို ေခၚတယ္။ ဒီႏွစ္မ်ိဳးပဲ သာသနာတြင္းက အလုပ္က။ ဒီေတာ့ အရွင္ဘုရား ဘယ္အလုပ္လုပ္မယ္ ေမွ်ာ္မွန္းသလဲ။ မိလကၡႀကီးက ျပန္ေလွ်ာက္တယ္ ။ "အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ အသကိလည္းႀကီးပါၿပီ။ ဥာဏ္ေတြလည္း မထက္ေတာ့ပါဘူး ။ တပည့္ေတာ္ ဒုတိယ အလုပ္ပဲ လုပ္ပါ့မယ္ '' တဲ႔။ ဒါနဲ႔ သူ တရားထိုင္တယ္ေပါ့ ။ တကယ္ထိုင္တာ ။ သူတကယ္ ေနာက္ဘဝ ကို ငရဲမက်ခ်င္ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ထိ ထိုင္လည္းဆို မအိပ္ပဲ ထိုင္တယ္ ။အိပ္ခ်င္လာရင္ ေရစြတ္ထားတဲ႔ သကၤန္း ကရြတ္ေခြ ႀကီး ေခါင္းစြပ္ၿပီးထိုင္တာ ။ အဲေလာက္ အားထုတ္တာ။ ဒါေပမယ့္ သူကံမေကာင္းဘူး ။ ကံမေကာင္းဘူး မ်က္လံုးမွိတ္ တရားထိုင္တာနဲ႔ ေပၚလာတဲ႔ အာရုံက သူႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္လံုး သတ္ခဲ႔တဲ႔ သားေကာင္ပံုရိပ္ေတြပဲ ျမင္ေယာင္လာပါသတဲ႔။ ေၾကာင္စရာ မေကာင္းဘူးလား ? ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ ေၾကာက္စရာ သိပ္ေကာင္းတယ္ေနာ္။ အကုသိုလ္ဆိုတာ အဲလို ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတာ။ ဒီေတာ့ မိလကၡႀကီး စိတ္ပ်က္လာတယ္ ။ " တန္ေတာ့ တန္ေတာ့ ငါ ဒီအကုသိုလ္က လြတ္မယ္ မထင္ဘူး။ ငါ လူထြက္တာပဲ ေကာင္းတယ္''လို႔ စဥ္းစားစ ျပဳလာၿပီ။

(လူတိုင္း အခက္အခဲေတြ႔ရင္ ဒီလို စိတ္ပ်က္စၿမဲပဲ မဟုတ္လား။ မိမိတို႔ေရာ ေတြ႔ႀကံဳလာတဲ႔ အခက္အခဲေၾကာင့္ အဲလို စိတ္ပ်က္ အားေလွ်ာ့လိုက္ၾကတာေတြ အမ်ားႀကီးမဟုတ္လား ? စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္ ဘယ္အရာေတြကို ငါ ဘယ္ႏွစ္ခါ အားေလွ်ာ့ အရံႈးေပး ခဲ႔ဘူးလဲလို႔ …)                                                

                                                  (၄)

  လူထြက္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႕ ေတြးေတြးေနတဲ႕မိလကၡၾကီး ။ ခု သူအရဲစြန္႕ၿပီး ဆရာသမားျဖစ္တဲ႕ မေထရ္ၾကီး အထံမွာ လူထြက္ဖို႕ ေလွ်ာက္ထားေလၿပီ။ ဆရာမေထရ္က မိလကၡရဲ႕ မဂ္ဖိုလ္ရေၾကာင္း အားၾကီးတဲ႕ အေထာက္အပံ႕ ရွိတာကို သိေလေတာ႕ “ တပည့္ တရားအားထုတ္လို႕ အဆင္မေျပေသးဘူးဆိုရင္ ေက်ာင္းသန္႕ရွင္းေရးစတဲ႕ ေဝယ်ာေဝစၥေလးမ်ား လုပ္ၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေနပါကြယ္ ၊ လူထြက္ဖို႕ေတာ႕ မင္း စိတ္မကူးပါနဲ႕” လို႕ ျပန္ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႕ မိလကၡ ရဟန္းၾကီး လူမထြက္ျဖစ္ေသးဘူး ။ ဆရာမေထရ္ကလည္း သူ႕တပည့္ၾကီးကို ငရဲ အေၾကာင္း အက်ယ္တဝင့္ ေဟာထားတဲ႕ ေဒဝဒူတ သုတၱန္ကို ေဟာေျပာပို႕ခ်ေပးပါသတဲ႕။ မိလကၡၾကီးလည္း ဒီေဒသနာကို နာၾကားရေတာ့ အေတာ္ၾကီးကိုပဲ ငရဲကို လန္႕သြားပါတယ္။

  ဒီလိုနဲ႕ မိလကၡရဟန္းၾကီး ေက်ာင္းသန္႕ရွင္းေရး ၊ ေသာက္ေရ ခ်ိဳးေရခပ္ စတဲ႕ ေဝယ်ာဝစၥေတြ လုပ္ၿပီး စိတၱရေတာင္ခါးပန္းက ေတာင္းေက်ာင္းမွာပဲ ေနခဲ႕ပါတယ္။ တစ္ေန႕သားေတာ႕ ေက်ာင္းတြင္းက သစ္ပင္ေတြ ၊ စၾကၤ ံလမ္းက လမ္းနဲ႕မလြတ္တဲ႕ သစ္ပင္ေတြကိုခုတ္လို႕ ေက်ာင္းတစ္ေနရာစုပံုထားပါတယ္။

သစ္ကိုင္း သစ္ရြက္စိမ္းပံုၾကီးက အေတာ႕ကို ၾကီးပံုရပါတယ္။ ဒီသစ္ကိုင္းစိမ္းပံုၾကီးကို ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ဆိုတာ ဆရာမေထရ္ၾကီး အထံကို သြားေရာက္ ေလ်ာက္ထား ေမးျမန္းပါသတဲ႕ ။ ဆရာမေထရ္ကလည္း မီးနဲ႕ ကပၸိလိုက္ကြဲ႕လို႕ စကားနဲ႕ ညႊန္ၾကားလိုက္ပါတယ္။ ညႊန္ၾကားခ်က္ရၿပီးတာနဲ႕ ခုဏ သစ္ကိုင္း သစ္ရြက္ အစိုပံုၾကီးကို ေလးဘက္ေလးတန္ကေန မီးမ်ားတင္ရႈိ႕ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သစ္ကိုင္း သစ္ရြက္ေတြက အစိုေတြဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ မီးမစြဲပါဘူး။ မိလကၡ ရဟန္းၾကီး အၾကံအိုက္ေနပါၿပီ။ ဆံပင္မရွိတဲ႕ သူေခါင္းကို တဖ်င္းဖ်င္းကုတ္ၿပီး စဥ္းစားပါတယ္ ။ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့ေပါ့။ ဒါကို ဆရာမေထရ္က ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန လွမ္းျမင္ေနပါတယ္။ မေထရ္ၾကီးလည္း မိလကၡရဟန္း နားၾကြလာၿပီး  “ စိုေနလို႕ မီးမေလာင္ဘူးထင္ပ၊ ဒါျဖင့္ ခဏေစာင့္ကြဲ႕” ဆိုၿပီး မိလကၡရဟန္းေရွ႕မွာတင္ပဲ ေျမအျပင္ကို တန္ခိုးနဲ႕ ခြဲဝင္ၿပီး ငရဲၿပည္ကို ငရဲမီး ယူရေအာင္ သြားၿပီး ခဏေနလက္ထဲမွာ ပိုးစုန္းၾကဴး ပမာဏ မွ်သာ ရွိတဲ႕ ငရဲမီးကိုယူၿပီး ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ဒီပိုးစုန္းၾကဴး ပမာဏ ငရဲမီးေလးကို ခုဏ မီးမေလာင္ပဲ ျဖစ္ေနတဲ႕ သစ္ကိုင္းစို အပံုထဲ ပစ္ထည့္လိုက္ပါတယ္။ ခ်က္ျခင္းပဲ မီးမေလာင္တဲ႕ သစ္ကိုင္း သစ္ရြက္ပံုၾကီး မီးေလာင္ ျပာၾကသြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ မိလကၡရဟန္းၾကီးကို ဆရာမေထရ္က “ တပည့္ၾကီး ဒါ ငရဲမီး ေခၚသကြဲ႕ မွတ္ထား ၊ အရွင္ဘုရား သာသနာမွာ ေဆာက္တည္ရာ တရား မရွိပဲ လူထြက္ၿပီး ေသခဲ႕ရင္ အဲဒိ ငရဲမီးေတြနဲ႕ ေလာင္ကြ်မ္းပစ္တာ ခံရမွာပဲ” ဆိုေတာ့ မိလကၡရဟန္းၾကီး ေၾကာက္လိုက္တာေလ အသားေတြမ်ား တုန္ေနပါသတဲ႕။ စိတ္ထဲကလည္း “မျဖစ္ဖူး ၊ ငါလူထြက္လို႕ မျဖစ္ဖူး ၊ တရားအားမထုတ္လို႕ မျဖစ္ေတာ႕ဘူး ၊ တရားအားထုတ္မွ ျဖစ္ေတာ႕မယ္”လို႕ စိတ္ကူးမိတယ္။ ခ်က္ျခင္းတရား အားထုတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ မိလကၡရဟန္းၾကီးရဲ႕ ကမၼ႒ာန္း အာရံုမွာေတာ့ သူၾကဴးလြန္ခဲ႕တဲ႕ အကုသိုလ္ေတြရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြပဲ ထင္လာ ျမင္လာ တာပါပဲ။  အကုသိုလ္မ်ား တယ္ေၾကာက္ဖို႕ ေကာင္းတယ္ေနာ္…။ ဒီတခါေတာ႕ သူက အေလွ်ာ႕ မေပးပါဘူး ။ ငရဲမီး အေၾကာင္း သူ ေကာင္းေကာင္း သိထားတယ္ မဟုတ္လား?

    မိလကၡ ရဟန္းၾကီးခမ်ာ “ေရွ႕တိုးေတာ့ ထမ္းပိုး ၊ ေနာက္ၾကည့္ေတာ့ လွည္းဘီး” ဆိုသလို ျဖစ္လာတယ္။

ဒါနဲ႕ ဆရာမေထရ္နဲ႕ ဆံုတဲ႕ အခိုက္ အာမခံ ရလို႕ ရျငား စကားေလး ေမးေလ်ာက္ပါသတဲ႕။ အရွင္ဘုရား တပည့္ေတာ္ သာသနာမွာေနၿပီး ဒီလိုတရားအားထုတ္မယ္ဆို ဒီအဝီစိငရဲက လြတ္ဖို႕ရန္ ေသခ်ာပါသလား ? ဘုရား’’ ။ “သိပ္ေသခ်ာတာေပါ့ တပည့္ၾကီးရယ္”ဆိုေတာ႕ သူအားျပန္ရွိသြားတယ္။ အာမခံခ်က္ရၿပီဆိုေတာ့ “ငါဘယ္ေတာ့မွ လူမထြက္ေတာ့ဘူး ၊ ငါ တရားထူးရေအာင္ အားထုတ္မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား ခ်လိုက္ၿပီး ဘာအာရံု ဘယ္လိုေပၚေပၚ တရားကို အားထုတ္ၿမဲ အားထုတ္ေနပါေတာ႕တယ္။

***(အာမခံခ်က္ ရွိတဲ႕ အလုပ္လုပ္ရတာ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲခဲ လုပ္ရတာ အားရွိတယ္မဟုတ္လား။ ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ္က ေအာင္ျမင္ရမွာကိုး ။ မိမိတို႕ကေတာ႕ အာမခံခ်က္ေပးမယ့္သူမ်ား မရွိေသးေလေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာ တစ္ခါတစ္ခါ စိတ္ပါလိုက ္၊ မပါလိုက္ ျဖစ္ေနရပါတယ္။ မိတ္ေဆြတို႕ေရာ ဘဝအတြက္ အာမခံခ်က္ ၊ သံသရာအတြက္ အာမခံခ်က္ ေလးမ်ား ရွိေနၾကၿပီလား ေမးလိုက္ပါရေစ….အာမခံခ်က္ေလးမ်ားရေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါဦးစို႕)***

                                     (၅)

 မိလကၡ ရဟန္းႀကီး တရားေတြ ႀကိဳးစား အားထုတ္ေနတယ္ ဆိုတာ ေျပာခဲ႔ၿပီး

ၿပီေနာ္ ။ ဒါေပမယ့္ေလ တရား မရဘူး။ တရားမွတ္တိုင္း အာရံုမွာ ထင္လာတာက

သူသတ္ခဲ႔တဲ႔ သားေကာင္ေတြရဲ ႔ ပံုရိပ္ေတြပါပဲ။ ဒါ့ထက္ ထူးမလာေသးပါ။

အႏွစ္ႏွစ္အလလ ျပဳလုပ္ခဲ႔တဲ႔ အာစိဏၰကံ အကုသိုလ္က ဒီဘက္ ရဟန္းျဖစ္တဲ႔

အထိပါလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဂ္တား ဖိုတား အကုသိုလ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။

       ဒီေနရာမွာ မဂ္တား ဖိုလ္တား အကုသိုလ္ အေၾကာင္း ေျပာၾကည့္ၾကရေအာင္။

မိမိတို႔ကို မဂ္ဖိုလ္မရေအာင္ ျပဳလုပ္မဲ႔ အကုသိုလ္ကံ ငါးမ်ိဳး ရွိပါတယ္။

အားလံုး သိၿပီးသား ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

၁။အမိကို သတ္မိတဲ႔ ကံ (မာတု ဃာတက )

၂။အဖကိုသတ္မိတဲ႕ ကံ (ပိတုဃာတက)

၃။ရဟႏၲာကို သတ္မိတဲ႔ ကံ ( အရဟႏၱ ဃာတက)

၄။ဘုရားကို ေသြးထြက္ သံယို ျဖစ္ေအာင္ ျပဳမိတဲ႔ ကံ ( ေလာဟိတုပၸါဒက)

၅။သံဃာ သင္းခြဲတဲ႔ ကံ   (သံဃ ေဘဒက )   - ဒီကံ ငါးပါးထဲက တစ္ခုခုကို

က်ဳးလြန္မိတဲ႔သူမ်ားဟာ ဘယ္လိုတရား အားထုတ္ထုတ္ တရား မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒါကို

စာလိုေတာ့ "ပဉၥာနႏၲိယ ကံ '' လို႔ ေခၚပါတယ္။  မဂ္တား ဖိုလ္တား ရံု မကဘူး

ေသရင္လည္း အဝီစိပဲ။ ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းတယ္ေနာ္…။ ဒီလို

အကုသိုလ္ကံမ်ိဳးေတာ့ မလုပ္မိေအာင္ အထူးသတိျပဳ ေရွာင္ရွား ရပါမယ္။

ဒီအထဲကမွ မိမိတို႔  ဒီဘဝမွာ က်ဳးလြန္မိႏိုင္တာက အမိသတ္တာ၊ အဖသတ္တာ၊ သံဃာေတြ မတည့္မရႈျဖစ္ေအာင္ ကုန္းတိုက္ေသြးထိုးၿပီး သံဃာသင္းခြဲတာ။

ဘုရားေသြးစိမ္းတည္ေအာင္လုပ္တာ , ရဟႏၲာ သတ္တာ တို႔ကေတာ့ မိမိတို႔နဲ႔

အေတာ္လွမ္းလြန္းပါေသးတယ္။ ဒါက မဂ္တား ဖိုလ္တား အကုသိုလ္ အေၾကာင္း နဲနဲ

ေပရွည္ ေပးလိုက္တာ။

    

       ဒီလို အကုသိုလ္မ်ိဳး က်ဳးလြန္ထားတာ မိလကၡ ရဟန္းႀကီးမွာ မရွိဘူး။

 ဒါေၾကာင့္ မိလကၡႀကီး တရားအားထုတ္ရင္တရားရႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လည္း သူ အားထုတ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္မ်ား မီးဖြားဖို႔ အခ်ိန္မတန္ေသးပဲ မေမြးဖြားတတ္သလိုမ်ိဳးပဲ

တရားရခ်ိန္မတန္ေသးေတာ့ တရားမရႏိုင္ေသးပါဘူး။

     တေန႕သားေတာ့ မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး ေရအိုးေလးထမ္းလို႕ ေက်ာင္းနဲ႕ မနီးမေဝးမွာ ရွိေနတဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းေလးဘက္ ေရခပ္ဖို႕ ထြက္လာခဲ႕ပါတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းေရာက္ေတာ့ ေရအိုးေလးေပါင္ေပၚတင္ ေရခြက္နဲ႕ ေရခပ္ယူ ၿပီးေရစစ္ေလးနဲ႕ ေသေသခ်ာခ်ာ စစ္ထည့္ ေနတဲ႕ အခိုက္ ေက်ာင္းက ကိုရင္ေလးတစ္ပါးရဲ႕ စာက်က္ေနတဲ႕ အသံကို ၾကားရပါသတဲ႕ ။ ကိုရင္ေလးက ဓမၼပဒ ဂါထာေလးကို ေအာ္ၿပီးက်က္ေနတာ။  မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးကလည္း ေရစစ္ကေန က်လာတဲ႕ ေရစက္ ေရေပါက္ေတြကို မ်က္လံုးက ၾကည့္လ််က္က ထိုကိုရင္ေလးရဲ႕ စာက်က္သံကို နားကေန အာရံုၿပဳလို႕ အေသအခ်ာ အာရံု စူးစိုက္ၿပီး နားေထာင္ေနပါတယ္။ ကိုရင္ေလးက်က္ေနတဲ႕ ဂါထာကေတာ႕

“ဥ႒ာနဝေတာ သတီမေတာ၊ သုစိကမၼႆ နိသမၼကာရိေနာ။
သညတႆ ဓမၼဇီဝိေနာ၊ အပၸမတၱႆ ယေသာဘိဝၯဳတိ။”  ဆိုတဲ႕ ဂါထာပါ။
ျမန္မာလိုေၿပာရရင္ေတာ႕ -

" (၁) ထႂကြလုံ႔လရွိသူ၊
(၂)သတိရွိသူ၊
(၃)စင္ၾကယ္ေသာကံ သုံးပါးရွိသူ၊
(၄)စူးစမ္း၍ျပဳေလ့ရွိသူ
(၅) (ဣေျႏၵကို) ေစာင့္စည္းသူ၊
(၆)တရားသျဖင့္ အသက္ေမြးသူ၊
(၇)မေမ့ေလ်ာ့သူအား အေႁခြအရံ အေက်ာ္အေစာသည္ တိုးပြား၏။ " လို႕ အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။
ဒီတရားသံေလးၾကားေတာ့ မိလကၡၾကီး စိတ္ထဲကေန ဒီလို ေတြးမိပါသတဲ႕ ။ ဘယ္လိုလဲ ဆိုေတာ့
ဒီေန႕ကစၿပီး ငါဟာ-
" ထႂကြလုံ႔လရွိ သူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္
သတိရွိသူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္
စင္ၾကယ္ေသာကံ သုံးပါးရွိသူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္
စူးစမ္း၍ျပဳေလ့ရွိသူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္
(ဣေျႏၵကို) ေစာင့္စည္းသူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္
တရားသျဖင့္ အသက္ေမြးသူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္
မေမ့ေလ်ာ့သူျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကို ျဖစ္ရမယ္ " ။ ဒီလို စကားေတြကို မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး စိတ္ထဲကေန ၾကံဳးဝါး ေၿပာဆိုေနပါတယ္။ တရားသေဘာေတြကို သူ ခုစၿပီး သိသိလာၿပီ။

ေလာကမွာၾကီးပြားခ်င္သပ ဆိုရင္ ခုဏ ကိုရင္ေလး ရြက္ခဲ႕တဲ႕ ဂါထာေလးထဲကလိုပဲ
ထၾကြလံု႕လ ရွိရမယ္ ၊ သတိရွိရမယ္ ၊ ကံသံုးပါး စင္ၾကယ္ရမယ္ ၊ စူးစမ္း ဆင္ျခင္တတ္ရမယ္ ၊ မိမိရဲ႕ ဣေျႏၵကို ေစာင့္စည္းၿပီးေနရမယ္ ၊ တရားသျဖင့္ စီးပြားရွာျပီး အသက္ေမြးရပါမယ္ ၊ ေမ႕ ေမ႕ ေလ်ာ႕ေလ်ာ႕ မေနရဘူး ။

ကဲ.. ၾကီးပြားခ်င္ရင္ မိမိနဲ႕ မိတ္ေဆြတို႕လည္း မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးလိုပဲ
ဒီေန႕ကစၿပီး ငါတို႕ဟာ-
" ထႂကြလုံ႔လရွိ သူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္

သတိရွိသူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္

စင္ၾကယ္ေသာကံ သုံးပါးရွိသူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္

စူးစမ္း၍ျပဳေလ့ရွိသူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္

(ဣေျႏၵကို) ေစာင့္စည္းသူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္

တရားသျဖင့္ အသက္ေမြးသူ ျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္

မေမ့ေလ်ာ့သူျဖစ္သင့္တယ္ ၊ ျဖစ္ကို ျဖစ္ရမယ္ " ။ လို႕ ေၾကြးေၾကာ္ လိုက္ ၾကပါဦးစို႕ ။

                                            (၆)

မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး စမ္းေခ်ာင္းေလး နံေဘးမွာ ေရခပ္ရင္းတန္းလန္းက ပထမ ကိုရင္ေလး စာက်က္သံကို တရားႏွလံုးသြင္းေနလို႕ ဆံုးေတာ့ ဒုတိယကိုရင္ေလး ရဲ႕ စာက်က္သံကို ၾကားရျပန္ပါသသတဲ႕။

“အပၸမတၱာ သတီမေႏၲာ၊ သုသီလာ ေဟာထ ဘိကၡေဝါ။

 သုသမာဟိတသကၤပၸါ၊ သစိတၱမႏုရကၡထ။’’

ကိုရင္ေလးရဲ႕ စာက်က္သံ ရဲ႕ လိုရင္း အဓိပၸါယ္ကေတာ႕ -

၁။သတိရွိၾကပါ။

၂။သီလ စင္ၾကယ္ပါ။

၃။မိမိရဲ႕ စိတ္ကို ေကာင္းတဲ့ အာရံုမွာ ထားပါ။

၄။မိမိရဲ႕ စိတ္ကို ေကာင္းစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ေစာင့္ေရွာက္ပါ-တဲ႕။

    ဆိုလိုတာကေတာ႕  မိမိတို႕ဟာ ရုပ္နာမ္ ဓမၼ သခၤါရ တရားေတြရဲ႕ ျဖစ္မႈ ပ်က္မႈ သေဘာကို သတိနဲ႕ ၾကည္႕ရႈ ဆင္ျခင္ၿပီးေနၾကပါ။ မိမိတို႕ရဲ႕ သီလေတြ စင္ၾကယ္ေအာင္လည္း အားထုတ္ၾကပါ။ အာရံု အမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ပ်႕ံလြင့္ေနတဲ႕ မိမိတို႕ စိတ္ကေလးကို တည္ၾကည္ျငိမ္သက္လာေအာင္ သတိ ၊ ပညာ ၊ ဝီရိယေတြနဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါ လို႕ ေျပာတာ။

   မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးက ဟာ… ဒီကိုေတာ္ေလး စာက်က္တာက ငါ့ကို တရားေဟာေန  သလိုပါပဲလား ၊ ငါ့ကို ဆံုးမေန သလိုပါပဲလား ။ ဟုတ္တယ္ ဟုတ္တယ္။ ငါ့ကိုေၿပာေနတာ။ ငါ့ကိုေဟာေနတာ။ သူေျပာသလို ငါလုပ္ရမယ္ ၊ သူေဟာသလို ငါ က်င့္ရမယ္ လို႕ ေတြးမိပါသတဲ႕။

အဲဒီ အေတြးေၾကာင့္ မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးက ခုကစၿပီး

 “ငါဟာ သတိနဲ႕ ေနသင့္တယ္ ၊ ေနကိုေနရမယ္။

ငါဟာ သီလစင္ၾကယ္ေအာင္ ေနသင့္တယ္ ၊ ေနကို ေနရမယ္။

ငါဟာ ငါရဲ႕စိတ္ကို စင္ၾကယ္တဲ႕ အာရံုမွာ ထားသင့္တယ္ ၊ ထားကို ထားရမယ္။

ငါဟာ ငါရဲ႕ စိတ္ကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး ထိန္ခ်ဳပ္သင့္တယ္ ၊ ထိန္းကို ထိန္းခ်ဳပ္ရမယ္” လို႕ သံဓိ႒ာန္ ခ်လိုက္ပါေတာ့ သတဲ႕။

မိမိေရာ မိတ္ေဆြတို႕ပါ ဒီလို-

သတိနဲ႕ ေနသင့္တယ္ မဟုတ္လား ?

သီလေတြလည္း စင္ၾကယ္သင့္တယ္ မဟုတ္လား?

စိတ္ေတြကိုလည္း ေကာင္းတဲ႕ အာရံုမွာ ထားသင့္တယ္ မဟုတ္လား?

စိတ္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ၿပီး သမာဓိေတြ ထူေထာင္သင့္တယ္ မဟုတ္လား ?

ဒီလို လုပ္ကိုလုပ္ရမယ္ လို႕လည္း သံဓိ႒ာန္ေတြ ခ်သင့္တယ္ မဟုတ္ပါလား? လို႕ မိမိကေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေမးခြန္းထုတ္မိပါေတာ့တယ္….။

      စိတၱရ ေတာင္ခါးပန္းက အရုိင္းပန္း တစ္ပြင့္ (သို႕) စိတၱရ ေတာင္ခါးပန္းက ငရဲခန္းကို ႏိုင္မည့္သူ

                                                    (၇)

         မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီးေလ ဒုတိယ ကိုရင္ေလး စာက်က္သံကို အာရံုျပဳ ျပီး တရားႏွလံုးသြင္းၿပီးတာနဲ႕ တစ္ဆက္တည္း မွာပဲ တတိယ ကိုရင္ေလးရဲ႕ စာက်က္သံကို ၾကားရျပန္ပါတယ္ ။ ဒီစာက်က္သံေလးကိုလည္း အေသအခ်ာ နားေထာင္လိုက္ပါေသးသတဲ႕။

“အာရမ ၻထ နိကၠမထ ယုဥၨထ ဗုဒၶသာသေန

ဓုနာထ မစၥဳေနာ ေသနံ နဠာဂါရံ၀ ကုဥၨေရာ”

ဟူေသာ ဂါထာကုိ ကိုရင္ေလးက ရြတ္ေနတာေနာ္။ ဒါကိုဘယ္သူၾကားသလဲတိုေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးမွာ ေရခပ္ေနတဲ႕ မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး ၾကားေနတာ။ သတိ ၊ ပညာေတြနဲ႕ နာေနတာ။

ဒီဂါထာေလးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကို ျမန္မာေျပာေတာ့

ျမတ္ဘုရား သာသနာ ႀကံဳတုန္း ႀကံခိုက္ေလးမွာ သံသရာဝဋ္ဆင္းရဲကေန လြတ္ရေအာင္

၁။ ေရွ႕ဆံုးကေန ႀကိဳးစားလို႕အားထုတ္စမ္းပါ။

၂။ ပ်င္းမေနၾကပဲ ႀကိဳးစားလို႕အားထုတ္စမ္းပါ။

၃။ တစ္ဆင့္ နဲ႕ တစ္ဆင့္ ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားလို႕အားထုတ္စမ္းပါ။

ထင္သာေအာင္ ဥပမာေလးနဲ႕ ေျပာရရင္ အားႀကီးတဲ႕ ဆင္ေျပာင္ႀကီးဟာ က်ဴရိုးနဲ႕ ေဆာက္ထားတဲ႕ တဲအိမ္ကေလးကို မႈန္႕မႈန္႕ညက္ညက္ျဖစ္ေအာင္ နင္းေခ်ဖ်က္ဆီးသလိုမ်ိဳးပဲ မိမိတို႕ သ႑ာန္မွာ ရွိေနတဲ႕ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ စတဲ႕ ကိေလသာ တရားေတြကို သူေတာ္ေကာင္းတရားလို႕ ေခၚတဲ႕ ဖ်က္အားျပင္း လက္နက္ေတြ နဲ႕ အဆက္မျပတ္ လံုးဝ ပ်က္စီးသြားေအာင္  ႀကိဳးစားၿပီး ဖ်က္ဆီး လိုက္ၾကစမ္းပါ-တဲ႕။

        ဒီဂါထာေလးကို မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ၾကားနာလိုက္ရေတာ့ “ ဟုတ္တယ္ ၊ ကိုရင္ေျပာတာ မွန္လိုက္တာ ၊ ကိုရင္ေတြဟာ စာက်က္တာ ဆိုေပမယ့္ ငါ့ကို တရားေဟာေနတဲ႕ အတိုင္းပါပဲလား ။ဟုတ္တယ္ ၊ မွန္တယ္ ။ ငါ ဒီအခ်ိန္က စလို႕ ကိုရင္ေလး ေျပာသလို-

“ ေရွ႕ဆံုးကေန ႀကိဳးစားလို႕အားထုတ္သင့္တယ္ ၊ အားလည္း အားထုတ္ရမယ္။

ပ်င္းမေနပဲ  ႀကိဳးစားလို႕အားထုတ္သင့္တယ္ ၊ အားလည္း အားထုတ္ရမယ္။

တစ္ဆင့္ နဲ႕ တစ္ဆင့္ ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားလို႕အားထုတ္သင့္တယ္ ၊ အားလည္း အားထုတ္ရမယ္။ ဆင္ေျပာင္ႀကီးဟာ က်ဴရိုးနဲ႕ ေဆာက္ထားတဲ႕ တဲအိမ္ကေလးကို မႈန္႕မႈန္႕ညက္ညက္ျဖစ္ေအာင္ နင္းေခ်ဖ်က္ဆီးသလိုမ်ိဳးပဲ ငါ့ရဲ႕ သ႑ာန္မွာ ရွိေနတဲ႕ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ စတဲ႕ ကိေလသာ တရားေတြကို သူေတာ္ေကာင္းတရားလို႕ ေခၚတဲ႕ ဖ်က္အားျပင္း လက္နက္ေတြ နဲ႕ အဆက္မျပတ္ လံုးဝ ပ်က္စီးသြားေအာင္  ႀကိဳးစားၿပီး ဖ်က္ဆီးျပစ္ရမယ္ ” လို႕ စိတ္ထဲ  ၾကံဳးဝါးေၿပာဆိုေနလိုက္ၿပီး တကယ္လည္း ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ ေနေန ပါသတဲ႕။

          ကဲ.. မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး လိုပဲ မိမိ နဲ႕ မိတ္ေဆြတို႕လည္း ခုခ်ိန္ကစလို႕

“ ေရွ႕ဆံုးကေန ႀကိဳးစားလို႕အားထုတ္သင့္တယ္ ၊ အားလည္း အားထုတ္ရမယ္။

ပ်င္းမေနပဲ  ႀကိဳးစားလို႕အားထုတ္သင့္တယ္ ၊ အားလည္း အားထုတ္ရမယ္။

တစ္ဆင့္ နဲ႕ တစ္ဆင့္ ျမင့္သထက္ျမင့္ေအာင္ ႀကိဳးစားလို႕အားထုတ္သင့္တယ္ ၊ အားလည္း အားထုတ္ရမယ္။ ဆင္ေျပာင္ႀကီးဟာ က်ဴရိုးနဲ႕ ေဆာက္ထားတဲ႕ တဲအိမ္ကေလးကို မႈန္႕မႈန္႕ညက္ညက္ျဖစ္ေအာင္ နင္းေခ်ဖ်က္ဆီးသလိုမ်ိဳးပဲ ငါ့ရဲ႕ သ႑ာန္မွာ ရွိေနတဲ႕ေလာဘ ၊ ေဒါသ ၊ ေမာဟ စတဲ႕ ကိေလသာ တရားေတြကို သူေတာ္ေကာင္းတရားလို႕ ေခၚတဲ႕ ဖ်က္အားျပင္း လက္နက္ေတြ နဲ႕ အဆက္မျပတ္ လံုးဝ ပ်က္စီးသြားေအာင္  ႀကိဳးစားၿပီး ဖ်က္ဆီးျပစ္ရမယ္ ” လို႕ အသီးသီး စိတ္ထဲက ႀကံဳးဝါးလို႕ တရားသေဘာေတြကို ႏွလံုးသြင္း ဆင္ျခင္ကာ ေနႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါဦးစို႕။

                                                                         

မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး တတိယ ကိုရင္ေလးရဲ႕ စာက်က္သံကို

ႏွလံုးသြင္းၿပီး မိမိခႏၶာကိုမွာ ရွိတဲ႕ ရုပ္တရား နာမ္တရားေတြရဲ႕ မၿမဲျခင္းသေဘာ ၊ ဆင္းရဲျခင္းသေဘာ ၊ အစိုးမရျခင္း သေဘာေတြကို တရားသေဘာနဲ႕ ထင္လာ ျမင္လာ ေအာင္ ေရအိုးေလး ေပါင္ေပၚတင္ၿပီး ေရကေလးမ်ား ခပ္ယူ စစ္ထည့္ရင္းက ဆင္ျခင္ ရႈပြားေနလိုက္တဲ႕ ခဏမွာပဲ တရားသေဘာေတြဆိုက္လို႕ ေသာတာပတၱိမဂ္ ၊ ေသာတာပတၱိဖိုလ္ ၊ သကဒါမိမဂ္ ၊ သကဒါမိဖိုလ္ ၊ အနာဂါမိမဂ္ ၊ အနာဂါမိဖိုလ္ ဆိုၿပီး အစဥ္အတိုင္း သံုးမဂ္ သံုးဖိုလ္ သို႕ ေကာင္းစြာ ေရာက္ရွိ ရရွိသြားပါသတဲ႕။ ေန႕မနား ညမအား တရားေတြ အားထုတ္ခဲ႕ေပမယ့္လည္း ဘာတရားထူးမွ မရခဲ႕တဲ႕ မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ၾကီး ေလ ကိုရင္ေလးေတြရဲ႕ စာက်က္သံကို ေလးေလးစားစား နာေထာင္ၿပီး သူတို႕ က်က္မွတ္တဲ႕ စာထဲမွာ ပါတဲ႕ အတိုင္း ႏွလံုးသြင္း အားထုတ္လိုက္ေတာ႕ ေဟာ…ခု တရားထူးေတြရလို႕ အပါယ္တံခါးၾကီးေတြ ပိတ္သြားပါၿပီ။ ေဟာဒိ ကာမဘံု ေနာက္တစ္ခါ ေယာင္လို႕ေတာင္ျမန္မလာေတာ႕ပဲ  ျဗဟၼဘံုသို႕သာ လားေရာက္ရန္ရွိေတာ့တဲ႕ အနာဂါမ္ အရိယာ သူေတာ္ေကာင္းႀကီး ျဖစ္လို႕ သြားပါၿပီ။ အားက်ဖို႕ မေကာင္းဘူးလား ? အားက်ဖို႕ ေကာင္းလိုက္တာေနာ္…။ မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး သိပ္ကိုေႀကာက္တဲ႕ ငရဲမီးေတြနဲ႕ ေလာင္ကြ်မ္းခံရမယ့္ေဘးက ခုေတာ႕ သူ ေျပးလို႕လြတ္ခဲ႕ပါေလၿပီ။

          ဒီလို သူ တရားထူးေတြ ရၿပီဆိုေတာ့ မိလကၡကိုယ္ေတာ္ႀကီးေလ ဝမ္းသာလိုက္တာ။ ဒီလို ဝမ္းသာပီတိ ျဖစ္မႈမ်ိဳးကို ဒီဘဝမွာေရာ ၊ က်င္လည္ခဲ႕ဘူးေသာ သံသရာတစ္ေလွ်ာက္မွာပါ ဒီတစ္ခါသာ သူရဘူးတာမို႕ ဝမ္းသာလြန္းလို႕ေလ အားလံုးၾကားသြားေအာင္ ဂါထာေလးတစ္ပုဒ္နဲ႕ ဥဒါန္းက်ဴးရင့္လိုက္ပါေသးသတဲ႕။ ဘယ္လိုမ်ား က်ဴးရင့္လိုက္သလဲဆိုေတာ့ -

“အလႅံ ပလာလပဥၥာဟံ၊

သီေသနာဒါယ စကၤမိ ံ။

ပေတၱာအသၼိ တတိယံ႒ာနံ၊

ဧတၳ ေမ နတၳိ သံသေယာ။”  တဲ႕။

ျမန္မာလို ေၿပာမယ္ဆိုရင္

“ ငါသည္ အိပ္ငိုက္ခ်င္စိတ္ေတြ ဝင္မလာေအာင္ ေရစိမ္ထားတဲ႕ ကရြတ္ေခြကို ေခါင္းမွာစြပ္လို႕

မလဲမေလ်ာင္းပဲ ၊ မထိုင္လည္း မထိုင္ပါပဲ ၊ မရပ္လည္း မရပ္ပါပဲ စၾကၤ ံသြားျခင္း ျဖင့္သာလွ်င္ ေန႕မအား ညမနား တရားေတြ အားထုတ္ေနခဲ႕ ေပမယ္လို႕ ဘယ္လို တရားထူးကေလးကိုမွ မရခဲ႕ပါဘူး၊ ခုေတာ႕

ကံေကာင္းလိုက္ထာ။ ကိုရင္ေလးသံုးပါးတို႕ရဲ႕ စာက်က္သံကို ၾကားနာမိလို႕ ႏွလံုးသြင္းမွန္မွန္နဲ႕

ဝိပႆနာတရားေလးမ်ား ရႈပြားမိတဲ႕ အခိုက္မွာေတာ့ ေဟာ.. ခုေလ သံုးမဂ္ သံုးဖိုလ္မ်ားသို႕ဆိုက္ဆိုက္ ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္ရွိခဲ႕ ရပါေပၿပီ။ ဒီလို သံုးမဂ္ သံုးဖိုလ္ သို႕ ဆိုက္ေရာက္ ခဲ႕တာကိုျဖင့္ ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါစလို႕ သံသယပြားၿပီး သူမ်ားေမးစရာမလိုေတာ႕ေအာင္ တကယ္ပဲ ဆိုက္ေရာက္ခဲ႕ရပါေပၿပီ။”

ဒါက မိလကၡကိုယ္ေတာ္ႀကီး သူ အနာဂါမ္ အရိယာႀကီး ျဖစ္ၿပီလို႕ ေၾကြးေၾကာ္လိုက္တဲ႕ စကားေပါ့ေနာ္။

ဒီလို ဥဒါန္းေလးမ်ား က်ဴးရင့္ၿပီး မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီး ေရခပ္တာလည္းၿပီးၿပီမို႕ ေရအိုးေလးထမ္းလို႕ မိမိသီတင္းသံုးရာ စိတၱရ ေတာင္ခါးပန္းက ေက်ာင္းသကၤန္း ရွိရာကို ဦးတည္ကာ အၿပံဳးမ်က္ႏွာ လဝန္းၾကီးနဲ႕ ၾကြျမန္းလို႕ ျပန္သြားပါၿပီ။

          မိလကၡ ကိုေတာ္ျမတ္ႀကီး အေၾကာင္းေျပာၿပရတာ ဝမ္းေၿမာက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ။ အားက်စရာလည္း ေကာင္းလိုက္တာ။ ဝမ္းေျမာက္ယံု အားက်ယံုနဲ႕ မၿပီးပဲ မိမိ နဲ႕ မိတ္ေဆြတို႕လည္း မိလကၡ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးလိုပဲ ႀကံဳခဲလွတဲ႕ သာသနာမွာ ျဖစ္ခဲလွတဲ႕ လူလည္းၿဖစ္ခဲ႕ရပါၿပီ၊ ၾကားနာရခဲရတဲ႕ သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ ၾကားလည္း ၾကားနာခဲ႕ရပါၿပီ ။ ေနာက္ဆံုး သူေတာ္ေကာင္းတရားေတြ ကိုယ္တိုင္ ကိုယ္က် ပြားလို႕ မ်ားလို႕ ၊ က်င့္လို႕ ၾကံလို႕ အပါယ္တံခါးပိတ္ေအာင္ ၾကိဳးစားလိုက္ၾကပါစို႕ရဲ႕။

                          

                                                 (သံသရာ ခရီးသည္)